Nangungunang 10 mahiwagang Mga fairy tale - Kwentong Pambata Tagalog | Mga Kwentong Pambata
00:55.0
Hindi kayo dapat nagsasalita ng ganyan. Kung ganyan mag-isipang lahat, hindi kailanman magsisimula ang buhay sa daigdig.
01:02.0
Pero ina, sino naman kaya ang magkakagustong manirahan sa kakaibang lugar na iyan?
01:08.0
Dapat ay mayroong pumunta doon upang simula ng siklo ng buhay. Maaari pang ang isa sa atin ang gumawa noon.
01:15.0
Bumalik sa kanya-kanyang gawain ng mga dewata. Ang mga dewata ng kidlat at tubig ay abala sa paglalaro.
01:21.0
Sa kabila ng ilang ulit na pagsasabi sa kanila ni inang dewata na tumigil na, patuloy pa rin sila sa paglalaro.
01:28.0
Dewata ng kidlat, pareho na kayong nasawas ng gulang para maintindihang kailangan yung tulungan ng mga kapatid niyo sa kanilang gawain.
01:35.0
Dewata ng tubig, pareho kayong binabantay ng mahal na reyna ng mga dewata.
01:40.0
Bakit naman kami magtatrabaho kung andamin ang gumagawa noon?
01:44.0
Tama ang dewata ng kidlat. Sige na ina, humayo ka at hayaan kami maglaro.
01:49.0
Mangyaring dumaan ang reyna ng mga dewata at narinig ang kanilang pag-uusap. Nabalisa ito at pinagalitan si inang dewata.
01:56.0
Ito ang resulto ng iyong pagpapalayaw sa kanila. Nakikita mo ba kung gaano sila maging mapagmataas?
02:01.0
Patawarin niyo sila, reyna ng mga dewata. Matututo rin sila habang tumatanda. Bata pa sila at mapaglaro, hayaan mo muna sila.
02:10.0
Tama si ina, nasa edad namin na maglaro. Mahal na reyna, halika. Tara, sumama ka sa amin. Masaya ito.
02:20.0
Kailangan mo na silang turuan ng leksyon. Hindi na sila maililigtas ng kanilang pagiging malapit sa isa't isa.
02:25.0
Opo kamahalan, hindi na po ito mauulit.
02:29.0
Umalis ang reyna ng mga dewata, balisa at irritable.
02:32.0
Nakita niyo ba kung gaano siya kagalit? Natutuwa akong malapit kayo sa isa't isa.
02:38.0
Pero kailangan niyo mapagtantong lumalaki na kayo at nagkakaroon na kayo ng responsibilidad tulad ng iba.
02:45.0
Ay naku, ayan ka na naman.
02:47.0
Tara kapatid, pumunta tayo sa malayo. Kung hindi, sisermonan lamang tayo ni ina.
02:52.0
Pagkasabi nito, naglaho ang dalawang dewata. Malungkot na umuwi sa pala si si inang dewata.
02:58.0
Pagkalipas ng ilang araw, isang demonyo ang lumusog sa kaharianang langit.
03:04.0
Nirakan nito ang mga bulaklak habang sumusugod.
03:08.0
Hahahaha! Ang sayang apakan nitong mga bulaklak. Sigurado akong mas masayang durugi ng mga dewata rito.
03:22.0
Nang marinig ang kaguluhan, lumabas ng pala siya ang lahat ng mga dewata.
03:26.0
Ang laking demonyo! Bakit siya nandito, ina? Lubha akong natatakot.
03:32.0
Huwag kayong mag-alala, mga anak. Kaya natin siyang talunin gamit ang kapangyarihan ng ating mga magic wands.
03:38.0
Naku, napakalaki talaga niya, na hindi ko siyang matignan. Natatakot ako, anong gagawin natin?
03:44.0
Walang mainadulot ang takot, mga anak. Lakasan lang natin ang ating loob at labanan natin siya.
03:49.0
Narinig ito ng demonyo't humalakhak.
03:51.0
Hahahaha! Hindi niyo ako matatalo, mga maliliit na dewata.
03:57.0
Mabuti pa kung lumayas na kayo dito sa langit. Ako na ang mag-ahari dito.
04:04.0
Isa kang inutil! Wala ning sino mang makakaago ng tirahan namin. Halika, labanan mo kami!
04:11.0
At naglaban ang demonyo at mga dewata. Nang magtagal, napagod ang mga dewata.
04:17.0
Nang hina ang mga ito at nagsimulang bumagsak.
04:20.0
Hahahaha! Anong nangyari, mga dewata? Yan lang ba ang kaya ng kapangyarihan niyo?
04:27.0
Hindi ka naming hahayaang manalo! Ito ang dahanan namin at mananatiling amin!
04:33.0
Nang marinig ang mga daing, ang reyna ng mga dewata kasama ang ibang mga dewata ay lumabas ng kanyang palasyo.
04:39.0
Nanalo ang mga dewata, salamat sa malakas na kapangyarihan ng reyna.
04:43.0
Nang malaman ng reyna ang wala ang mga dewata ng kidlat at tubig, siya ay napuno ng galit.
04:52.0
Hindi pa rin naging responsable yung dalawa. Mula ngayon, walang makakapagligtas sa kanila mula sa aking sumpa.
04:59.0
Ang diyong gagawin ito? Parang awan niyo na po, mahal ni reyna.
05:04.0
Pananagutan nilang kanilang ginawa. Ito ang desisyon ko at hindi ito magbabago.
05:09.0
Sa pagkakataong iyon, dumating ang mga dewata ng kidlat at tubig.
05:13.0
Nagtatawanan at walang kamalay-malay sa mga nangyari. Nang magmasid sila…
05:18.0
Ano nangyari dito, Ina? Bumagyo ba? Bakit kayo tahimik, Ina? Sabihin niyo sa akin, ano nangyari?
05:25.0
Maya-maya lang ay mararam naman niyo ang bagyo. Pareho kayong paparusahan sa inyong pagkakamali.
05:30.0
Pero wala kaming ginawang masama. Bakit kami paparusahan?
05:33.0
Sa pagkarinig nito, umiyak si Inang Dewata.
05:36.0
Hindi. Patawarin mo sila, mahal ni Reyna. Sa hinaharap ay magiging mabuti na sila.
05:41.0
Siguradong paparusahan sila at ito ang parusa nila.
05:44.0
Mula sa araw na ito, paghiwalay ng dalawang magkapatid, magpakailanman.
05:50.0
Ang dewata ng tubig ay titira sa daigdig. Ang dewata ng kidlat ay titira dito sa langit.
05:55.0
Ngunit magkahiwalay at malayo sa iba pang mga dewata.
05:59.0
Nang marinig ito, nagiyakan ang lahat ng mga dewata.
06:02.0
Patawarin niyo po kami. Pangako po, hindi na po mauhulit.
06:07.0
Hindi na mababawi ang aking sumpa. Ito ang inyong parusa.
06:11.0
Magmula noon, ang dewata ng tubig ay nanirahan at dumaloy sa daigdig.
06:16.0
Ang dewata ng kidlat ay tumira sa langit, malungkot at walang imig.
06:20.0
Matapos mapaghiwalay, ang dalawang kapatid ay laging umiiyak.
06:24.0
Isang araw, sabi ng dewata ng kidlat kay Inang Dewata,
06:27.0
Ina, ano ba akong nangungulila sa aking kapatid?
06:30.0
Ano kaya ang kalagayan niya sa kasindak-sindak na daigdig?
06:34.0
Ang lahat ng dewata, kabilang si Inang Dewata, ay nagmamakaawa sa Reyna ng mga dewata.
06:42.0
Mahal na, Reyna. Isa rin kayong ina. Nakikiusap akong intindihin niyo ako.
06:49.0
Patawarin niyo ang dalawang dewata. Nakikiusap ako.
06:52.0
Mahal na, Reyna. Parang awa niyo na. Patawarin niyo sila. Gusto na namin silang makasama.
06:57.0
Nagkamali ako. Pinagalitan ko sila sa kanilang pagiging bata at pagiging inosente. Ngunit ikinalulungkot ko.
07:05.0
Hindi ko mababawi ang sumpa, pero pwede kong bahupain.
07:09.0
Tuwing mangungulila sa kapatid niya ang dewata ng kidlat,
07:12.0
papayagan siyang bumaba sa daigdig upang makiisa sa dewata ng tubig.
07:16.0
Ang pagmamahalan ng magkapatid ay magiging makabagbagdamdamin,
07:20.0
na pati ang mga ulap ay luluhas sa kanilang pagsasama.
07:24.0
Maraming salamat. Kaming mga dewata ay lubos na nagpapasalamat sa iyo.
07:54.0
Ang labing dalawang sumasayaw na mga prinsesa
07:58.0
Noong unang panahon, may isang hari ng nagngangalang Athelios na may labing dalawang magagandang anak.
08:07.0
Natutulog ang mga magkakapatid sa iisang kwarto at tuwing gabi, kinakandado ng hari ang pintuan ng kanilang silid.
08:15.0
Ngunit pag tinanggal niya ang kandado tuwing umaga,
08:18.0
napapansin niyang kumukupas ang mga sapatos nila sa kakasayaw,
08:23.0
at walang makaisip kung paano ito nangyari.
08:26.0
Isang araw, inanunso ng hari,
08:29.0
Inaanyayahan ko ang mga pwedeng magbolontaryo.
08:33.0
Kung mayroon sa inyo makakapagsabi kung saan pumunta ang mga anak ko para sumayaw,
08:38.0
maaari siyang pumili na isa sa kanila para mapangasawa.
08:41.0
Ngunit kung hindi kayo makapagtagumpay sa loob ng isang gabi,
08:48.0
Kayo ay mamamatay.
08:50.0
Sangayon ba kayo rito?
08:52.0
Di nagtagal at mangilang ilang prinsipe rin ang nagpresenta ng sarili nila.
08:57.0
Ngunit lahat sila ay nabigo.
08:59.0
Walang makapagsabi kung saan pumunta ang mga prinsesa gabi-gabi.
09:04.0
Marami pa rin ang nagtangkangharapin ang hamon.
09:08.0
Ngunit lahat sila ay nabawian ng buhay.
09:12.0
Isang araw, napadaan ang isang sundalo na si Maximus.
09:16.0
Sugatan siya, kaya siya pinabalik.
09:19.0
Nataong papunta siya sa kaharian ni Haring Athelios.
09:23.0
May nakasalubong siya doong matandang babae na tinanong kung saan siya patungo.
09:28.0
Kailangan kong malaman kung saan sumasayaw ang mga prinsesa
09:31.0
para mapakasalan ko ang isa sa kanila, maging hari at maging mayaman.
09:36.0
Hindi mahirap yun.
09:38.0
Huwag mo lang iinumin ang alak na dadalhin sayo sa gabi.
09:43.0
At kailangan mong magpanggap na natutulog ka.
09:47.0
Gayunpaman, binigyan ng matanda ng balbal si Maximus at sinabi,
09:52.0
hindi kanila makikita kapag suot mo yan, maaari mo silang masundan.
09:59.0
Pumunta si Maximus sa hari at pinagbigay alam sa kanya na nais niyang manligaw sa mga prinsesa.
10:05.0
Mabuti siyang tinanggap at ninala sa silid, sa tapat ng silid ng mga prinsesa.
10:10.0
Nang bago siya matulog, binigyan siya ng alak ng panganay na prinsesa.
10:15.0
Subalit may esponghang nakatali sa ilalim ng kanyang baba.
10:19.0
Dinura niya rito ang alak kaya wala siyang nainom ni isang patak.
10:25.0
Humiga siya at humilik na parabang malalim ang kanyang tulog.
10:30.0
Narinig ito ng mga prinsesa at pinagtawanan siya.
10:33.0
Sabi ng panganay, mawawalan din siya ng buhay.
10:38.0
Tumayo na sila at nilabas ang mga magkakaarbo nilang kasuotan.
10:42.0
Nagbihisag na pakitanggila sila sa tapat ng salamin.
10:46.0
Habang nasasabik ng pumunta sa sayaw, ang bonsolang nilang nagsabi.
10:51.0
Hindi ko mawari, pero kahit na ang saya-saya ninyo, masama ang kotob ko.
10:57.0
Mukhang may kamalasan tayong madadatnan.
11:01.0
Para kang gansan na lagi nilang natatakot.
11:04.0
Nalimutan mo na ba kung ilang prinsipe na ang pumunta rito at hindi nagtagumpay?
11:08.0
Binigyan ko ng pampatulog ang sundalo.
11:11.0
Kahit anong mangyari, hindi siya magigising.
11:16.0
Tinignan nila ang sundalo at siya ay nakapikit at mahimbing na natutulog.
11:20.0
Nakaramdam sila ng kasiguraduhan.
11:22.0
Tinapik ng panganay ang kaman niya hanggang sa ito'y naglaho sa lupa.
11:28.0
At isa-isa silang bumaba sa bukasan.
11:31.0
Nauna ang panganay.
11:34.0
Tahimik na pinagmasda ng sundalo ang mga naganap.
11:38.0
Dali-dali niyang sinot ang kanyang balpal at sinabaya ng pagbaba ng bunsong prinsesa.
11:44.0
Nang alahati pa lang sila ng akbang.
11:47.0
Nang aksidente na natapakan ang sundalo ang damit ng prinsesa.
11:52.0
Nagulat siya at napasigaw.
11:54.0
Sino yan? Sino yung nakatapak ng damit ko?
11:57.0
Ano ka ba? Kumapit lang siguro sa pako ang damit mo.
12:01.0
Bumaba sila hanggang dulo.
12:04.0
At nang marating nila yun, napadpad sila sa abinida na may punong pilak at mga dahon.
12:13.0
Kumikinang-kinang ang mga ito, napaisip ang sundalo.
12:18.0
Dapat atang kumuha ako ng isa sa mga sangha nito para mapatunayan kung nagpunta kami sa lugar na ito.
12:25.0
Pinutol niya ang isang sangha.
12:27.0
Nagmistulang pumutok ang malakas na puno.
12:31.0
Nagulat ang bunso.
12:33.0
May mali ata? Narinig niyo yun?
12:37.0
Isang barilang yun na pinaputok para igunitang mabilis ang pagkawala ng ating prinsipe.
12:43.0
Pagkatapos noon, narating nila ang isang abinida kung saan lahat ng dahon ng mga puno ay gintok.
12:49.0
At panghuli, ang abinida kung saan lahat ng dahon ay djamante.
12:53.0
Nagputol ng sangha si Maximus sa bawat abinida.
12:57.0
Nagpatulos sila hanggang marating nila ang isang lawa na may mga nagiintay na labing dalawang maliliit na bangka.
13:03.0
May mga nagiintay na prinsipe sa bawat bangka.
13:07.0
Tigi isang prinsesa ang sumama sa bawat prinsipe.
13:10.0
Tumabi ang sundalo sa bunsong prinsesa.
13:14.0
May magharbong palasyo sa kabilang dulo ng lawa kung saan ang nagaling ang masayang musika.
13:21.0
Pumasok sila rito at nakipagsayaw ang bawat prinsipe kasama ang prinsesang nais nila.
13:28.0
Tahimik na pinagmas na nito ng sundalo.
13:32.0
Nakipagsayawan sila hanggang alas tres ng umaga at hanggang kumupas na ang mga sapatos nila.
13:39.0
Sinamahan na sila ng mga prinsipe pabalik sa puntong iyon.
13:43.0
Tumabi ang sundalo sa panganay na prinsesa.
13:46.0
Pagdating sa dalampasigan, nagpaalam na ang mga prinsesa sa mga prinsipe at nangakong babalik muli sa susunod na gabi.
13:54.0
Nang marating nila ang hagdanan, nagmadali gumakyat ang sundalo at nang makaakyat ang prinsesa,
14:01.0
ay natatanging narinig nila ay ang paghilik ng lalaki.
14:05.0
Pagdating ng umaga, dalidali niyang dinala ang mga sanga sa hari para ibigay ang sagot sa kanyang katanungan.
14:12.0
Nakatayo sa likod ng pintuan ang mga prinsesa at pinakinggan nila ang magiging sagot ng sundalo.
14:19.0
Saan nakipagsayaw ang mga anak ko hanggang sa kumupas ang mga sapatos nila?
14:25.0
Sa isang palasyo sa ilalim ng lupa.
14:28.0
At sinabi niya ang lahat ng nalalaman niya bago ipakita ang tatlong sanga.
14:33.0
Ipinatawag ng hari ang kanyang mga anak at sila'y tinanong kung totoo ang sinabi ng sundalo,
14:38.0
nang makita nilang pinagkaisahan sila at walang magagawa ang pagsisinungaling, umami na sila sa katotohanan.
14:45.0
Sa puntong iyon, tinanong ng hari ang sundalo kung sino ang gusto niyang mapangasawa.
14:52.0
Hindi na ako bata, kaya ibigay mo sakin ang panganing na prinsesa.
14:57.0
Ipinagbiwang sa araw na iyon ang kasal at ipinangako ng hari kay Maximus na ibibigay niya ang buong kaharian pag panaw niya.
15:05.0
Simula noon ay namuhay na sila ng masaya.
15:08.0
Yun nga lang, bukod sa hari.
15:27.0
Ang kasal para sa prinsesa, matagal na panahon na ang lumibas.
15:31.0
Mayroon isang hari na namuno sa kaharian ng Yunan.
15:34.0
Ito ay si Haring Justine. May maganda siyang anak na si Stephanie.
15:38.0
Nang si Stephanie ay umabot sa edad na maaaring magpakasal,
15:41.0
nagpa siya ang hari na kausapin siya tungkol dito.
15:46.0
Stephanie, ikaw lang ang anak ko at mahal na mahal kita.
15:50.0
Ngayon naniniwala ako na oras na para maghanap ng lalaki para sayo.
15:54.0
Nasa hustong gulang ka na.
15:56.0
Gusto mo bang ibahagi ang pananaw tungkol dito?
15:59.0
Alam mong pwede kang maging tapat sa akin,
16:01.0
nang walang pagkaalinlangan.
16:04.0
Sabihin mo lang ang nais mong sabihin.
16:07.0
Amang hari, hindi ko nais maipakasal sa galing na maharlika o may amang pamilya.
16:13.0
Nais kong maikasal sa lalaking magpapahanga sa akin,
16:16.0
yung magpapaligaya sa akin.
16:19.0
Papakasalan ko lamang ang karapat dapat.
16:22.0
Ang ibig mong sabihin ay paligsahan upang patunayan ang kanilang sarili?
16:26.0
Gagawa ko ng anunsyo sa kaharian upang ipaalam ang tungkol dito.
16:30.0
Ang lalaking lubos na magpapahanga sa iyo at mapapatunayan ang kanyang halaga
16:35.0
ay iyong mapapangasawa, sa mismong oras din na iyon.
16:39.0
Oo, amang hari. Iyong mismong gusto ko.
16:42.0
Isang paligsahan kung saan makakapili ako ng karapat dapat sa aking kamay.
16:49.0
Gusto kong makita kung hanggang saan nila kayang patunayan ang kanilang halaga sa akin.
16:55.0
Sa utos ng hari, isang anunsyo ang ipinaalam sa buong kaharian.
16:59.0
Ang sinumang lalaking magdadala ng regalo para sa prinsesa
17:03.0
o magtatanghal na lubos na magpapahanga dito
17:06.0
ay itedeklarang panalo at mapapangasawa ang prinsesa.
17:11.0
Sa malayong nayon ng kaharian, nakatira ang dalawang magkapatid.
17:16.0
Si Tom ang nakakatanda at si Hans ang mas bata.
17:19.0
Si Tom ay nagtanong sa paligid at nalamang ang prinsesa ay napakahilig sa berding mansanas.
17:25.0
Mabuti na lang, ang kanilang nayon ang nag-iisang kaharian na kilala sa mga berding mansanas.
17:30.0
Nagpa siya si Tom na mag-alok ng berding mansanas mula sa kanyang taniman bilang regalo sa prinsesa.
17:37.0
Ipinaalam niya ang plano kay Hans.
17:42.0
Hans, nalaman ko ang prinsesa Stephanie ay mahilig sa berding mansanas.
17:48.0
Gusto ko siyang pakasalan.
17:51.0
Kaya naman, nagpa siya akong magdala ng karwaeng puno ng mansanas sa palasyo.
17:56.0
Sigurado akong namamangha siya sa aking regalo at pipiliin niya ako.
18:00.0
Sigurado ang ako ang makakakuha sa kanyang mga kamay.
18:05.0
Tom, mukhang hindi magandang ideya yan.
18:08.0
Bakit napipiliin na pakasalan ng isang tao nang dahil binigyan lang siya nito ng paborito niyang mansanas?
18:13.0
Maaring isang kagusto ng mansanas, ngunit yak na hindi ito imbitasyon para pakasalan nino man.
18:19.0
Pwede mo mag-isip ka ng mas mahusay? Siguro mga bagay na mas kahanga-hanga.
18:24.0
Anong alam mo sa pagpapahanga ng isang dalaga?
18:27.0
May babae bang nag-abala na kausapin ka?
18:31.0
Kumbinsido ako na ang prinsesa ay magdadala sa akin ng regalo at pipiliin ako bilang kabiyak.
18:37.0
Ako lang at wala ng iba.
18:38.0
Pinuno ni Tom ang karuahe ng verde mansanas para mapabilib ang prinsesa Stephanie at umalis patungo sa palasyo.
18:46.0
Habang papunta siya doon, may nakasalubong siyang matandang lalaki.
18:54.0
Tanong ng matanda kay Tom.
18:57.0
Sandali, sandali binata. Itikil mo ang karuahe.
19:01.0
Maaaring mo bang isakay ako sa iyong karuahe? Pwede po ba yun?
19:08.0
Hindi. Hindi ka maaaring sumakay sa aking karuahe.
19:12.0
Bakit hindi? Ano bang isinakay mo sa karuaheng ito?
19:20.0
Marami akong sakay na basura. Gusto mo bang sumakay dito?
19:24.0
Diba sinabi ko na kaninang hindi? Inaabala mo naman ako.
19:27.0
Huwag mong sayayin ang oras ko. Umalis ka dyan. Nagmamadali ako. Ha?
19:33.0
Sige. Sige. Nung ay mangyari lahat ng sinabi mo, ako ay maglalakad na lamang.
19:41.0
Nang makarating sa palasyo, tinignan ni Tom ang dalanyang mansanas at nalamang ito ay naging basura na.
19:48.0
Galit na galit ang hari kay Tom at gusto itong ipakulong.
19:52.0
Ang nakababatang kapatid ni Tom na si Hans ay magalang at may puso.
19:57.0
Matapos ang ilang araw nang hindi nakauwi si Tom, sobrang nag-alala si Hans.
20:03.0
Dumaan na ang mga araw at hindi pa nakakabalik si Tom. Sana walang masamang nangyari sa kanya.
20:09.0
Sa tingin ko, kailangan ko nang magmunta sa palasyo at alamin kung anong nangyari.
20:14.0
Pumunta si Hans sa palasyo, sakay ang kanyang kabayo. Nakasalubong niya sa daan ang parehong matandang lalaki.
20:21.0
Tumigil siya nang makita ito at tinanong niya.
20:28.0
Ginoo, alam niyo ba ang nangyari sa aking kapatid? Kanina ko pa siya hinahanap.
20:37.0
Maari mo bang ilarawan ang iyong kapatid? Siguro matapos nito ay makapagbigay ako ng impormasyon sa iyo.
20:46.0
Kamakailan lang, lumakbay siya sakay ng kanyang karuahe papunta rin sa parehong daan. Mahaba ang buok niya at medyo may pagkamayabang din.
20:56.0
Tama, ngayon naalala ko na. Mainiti ng ulo.
21:00.0
Hindi marunong makiusap. Pero iyo, kahit na nakita ko siyang dumahan dito, hindi naman siya bumalik.
21:07.0
Palagi akong nakaupo dito, kaya nakakasiguro ako.
21:11.0
Sana naman ay palang araw ang kapatid mo ay magbabago.
21:15.0
Kung mangyari man iyon, ay talagang maganda ang mangyayari. Kung nasan man siya, sana ay ayos lang siya.
21:21.0
Ang hibig sabihin nito, nasa palasyo pa siya. Kailangan kong magmadali at puntaan siya.
21:27.0
Mabilis na umalis si Hans sa palasyo sakay ang kanyang kabayo.
21:32.0
Doon niya nalaman na ang kapatid niya ang si Tom ay nakulong sa utos ng hari.
21:38.0
Ipinakilala ni Hans ang kanyang sarili sa hari at mababago siya.
21:42.0
Amang hari, ang kapatid kong si Tom, upang mapahanga ang prinsesa Stephanie, para maging kabiyak niya, ay pumunta sa palasyo sa kanyang kanyang karuahing punulang berding mansanas.
21:52.0
Kung nabigu siyang mapahanga ito, ay dapat na pinalayas mo siya at pinauwi.
21:57.0
Sa halika, si Tom ay nakalimutan sa palasyo.
22:01.0
Sa halika, si Tom ay nakalimutan sa palasyo.
22:04.0
Sa halika, si Tom ay nakalimutan sa palasyo.
22:06.0
Kung nabigu siyang mapahanga ito, ay dapat na pinalayas mo siya at pinauwi.
22:11.0
Sa halika, si Tom ay nakalimutan sa palasyo.
22:14.0
Sa halika, si Tom ay nakalimutan sa palasyo.
22:16.0
Anong ibig mong sabihin, Binata?
22:18.0
Ang iyong kapatid ay hindi napahanga ang aking anak sa mga berding mansanas.
22:23.0
Ang kanyang karuahe ay walang kwenta, ngunit pagpapakita ng lahat ng uri ng basura.
22:29.0
Matapos makita iyon, ay siguradong nagalit ako.
22:32.0
Ito bang pamamaraan niya upang pahangain ang anak kong prinsesa?
22:36.0
Dapat lang naparosahan siya.
22:38.0
At iyan ang dahilan kung bakit binala siya sa bilangguan.
22:42.0
Magdala lang siya ng basura dito.
22:46.0
Sabihin mo sa akin, mahal kong hari,
22:49.0
pinapayagan bang kahit sino na lamang ay maghain ng basura para sa prinsesa?
22:53.0
Siguradong may hindi pagkakaunawaan dito.
22:56.0
Ipagpaumanhin ninyo sa angalan ng aking kapatid.
22:59.0
Kung sa anumang dahilan ay nasakta ng kapatid ko ang damdamin ng mahal na prinsesa,
23:03.0
humihingi ako ng tawad.
23:04.0
Magyaring palayain po ninyo ang aking kapatid para ngawa nyo na po.
23:10.0
Hindi ko lang palalayain ang kapatid mo.
23:13.0
Hahayaan din kitang pakasala ng prinsesang Stephanie.
23:17.0
Pero bago yan, kailangan mong ikuha ako ng balahibo ng griffin.
23:22.0
Tinatanggap kong kundisyon.
23:24.0
Gagawin ko ang lahat, mailigtas lamang ang aking kapatid.
23:28.0
Ang griffin ay parang ibon na garuda,
23:31.0
ngunit ang katawan nito ay isang leyon.
23:34.0
Itinuturing itong nakakatakot na nilalang.
23:38.0
Umalis si Hans upang hanapin ang griffin.
23:42.0
Matapos maghanap ng mahabang panahon,
23:45.0
nalaman niya ang nilalang ay nakatira sa isang kuweba na lumilitaw lamang pagkatapos tumawid sa ilog.
23:51.0
Sa kabilang dakon ng ilog ay may nakilala siyang lalaki.
23:55.0
Ipinaalam niya kay Hans,
23:57.0
Ang tinahak mong landas ay nagdala sa iyo sa pinakadelikadong nilalang na tinatawag na griffin.
24:01.0
Mabuting huwag ka nang pumunta ro'n, baka mamatay ka!
24:04.0
Nakinig si Hans sa kanya,
24:06.0
ngunit itinuloy niya ang paglalakbay.
24:09.0
Narating niya ang tirahan ng griffin.
24:12.0
Nagtago siya sa sulok ng kuweba,
24:15.0
pinagmasda ng griffin at ginawa nito ng mahabang oras.
24:19.0
Sa gabi, binubukan ng griffin ang kanyang makapangyariang pakpak
24:24.0
at ang ilan dito ay nahuhulog sa lupa.
24:27.0
Kinakain ng griffin ang mga nahulog nitong pakpak.
24:32.0
Isang araw, nang mahulog ang mga pakpak nito,
24:36.0
binato ni Hans ang griffin bago niya pa magawang kainin ang pakpak nito.
24:41.0
Tago siya sa likod ng bato.
24:43.0
Nang gumalaw ang griffin upang magmasid sa gumawa nito,
24:47.0
ay mabilis na kinuha ni Hans ang nahulog na pakpak at tumakbo palabas ng kuweba.
24:52.0
Nakarating siya sa palasyon ng hari.
24:57.0
Tanggapin ninyo ito, mahal na hari.
24:58.0
Kinuha ko ang balahibo sa pakpak ng kinatatakutang nilalang.
25:02.0
Ang griffin, pakawalan niyo na po ang kapatid ko.
25:06.0
Nagawa mo ang hindi kayang gawin ng iba.
25:09.0
Sigurado ako, hindi ka lang matapang.
25:12.0
Isa ka ring matalinong binata.
25:14.0
Pakakawalan ko ang kapatid mo,
25:16.0
at pakakasalan mo rin ang mahal kong anak na si Stephanie.
25:20.0
Hindi lang nakasama muli ni Hans ang kanyang kapatid,
25:24.0
na pangasawa niya rin ang mahal na prinsesa.
25:26.0
Dumating din ang lahat ng hindi sumuko.
25:32.0
Ang nakakulong na buhay ni Alexa.
25:35.0
Noong unang panahon,
25:37.0
ang hari Atrena ng Inglaterra ay nagkaroon ng anak na pinangalan ng Kevin.
25:41.0
Nais nila itong mag-asawa ng prinsesa,
25:44.0
kaya sila ay nagsimulang maghanap.
25:46.0
Ngunit may ibang plano ang tadhana,
25:50.0
nagdesisyon ng hari Atrena kausapin si Kevin.
25:53.0
Bakit hindi mo nagugustuhan na mag-usapin si Kevin?
25:56.0
Ito ang mga prinsesang minumungkahin namin sa iyo.
25:59.0
Lagi mo silang inaayawan ng walang dahilan.
26:01.0
Ina, hindi ako sasagot ng oo hanggat hindi ko nakikita ang nararapag para sa akin.
26:07.0
Ah, siya nga naman.
26:09.0
Ituloy mo lang yan hanggang sa mamatay ako.
26:11.0
Makikilala mo lang ang mapapangasawa mo pag wala na ako.
26:14.0
Alam niyong hindi yan totoo, ama.
26:16.0
Hindi ko pa lang nakikilala ang gusto kong makasama habang buhay.
26:19.0
Pag nakita ko siya, siguradong may papakasal ako.
26:21.0
Isang araw, dumaan sa isang nayon si na prinsipe Kevin at ang kanyang mga kawal
26:26.0
nila sa isang ekspedisyon.
26:28.0
Napansin niya ang isang babaeng na gangalang Alexa.
26:31.0
Karga ni Alexa ang kanyang may sakit na mga magulang sa dalawang basket
26:35.0
na inaalalayan na isang patpat na nasa kanyang mga balikat.
26:39.0
Dadalhin niya mga ito sa doktor ng nayon.
26:42.0
Pinagmasdan siya ni Kevin.
26:44.0
Nang sumunod na araw sa pagupulong ng korte, dumating ang isang ministro.
26:48.0
Ministro, alamin mo ang lahat tungkol sa babaeng ito.
26:51.0
Siya ang pakakasalan ko.
26:52.0
Mabuhay ang hari at arena.
26:55.0
At ang mahal na prinsipe, amin na pong inalam.
26:59.0
Ang pangalan niya ay Alexa, at siya ay nag-iisang anak mahirap.
27:03.0
Hindi mabuti ang kalagayan ng magulang niya.
27:06.0
Nakita niyo siyang dinadala ang mga ito sa doktor ng nayon.
27:10.0
Tila malubhang kanilang kalagayan.
27:12.0
Salamat sa impormasyon, ministro.
27:14.0
Ina, ama, gusto kong pakasalan si Alexa at wala nang iba pa.
27:17.0
Alam mo ba ang sinasabi mo, prinsipe Kevin?
27:20.0
Hindi kanya kayang pantayan.
27:22.0
Isa kang prinsipe at siya ay mahirap lamang.
27:25.0
Hindi kayo maaaring magsama.
27:27.0
Ama, kung ako man ay magpapakasal, siya lang ang gusto ko.
27:31.0
Huwag na kayong magtalo, mahal na hari.
27:33.0
Siya ang nag-iisa nating anakatagapagmana.
27:36.0
Hayaan mo siyang tuparin ang kanyang nais.
27:38.0
Kinabukasan, pumunta ang Reyna at si prinsipe Kevin sa bahay ni Alexa upang mag-alok ng kasal.
27:43.0
Kinausap nila ang pamilya nito.
27:45.0
Nagulat ang mga magulang ni Alexa at nag-atopili dahil sa mahirap lamang sila.
27:49.0
Ngunit pumayag rin sila sa bandlang huli.
27:52.0
Kung papayag man ako magpakasal, sino ang mag-aalaga sa mga magulang ko pag wala na ako?
27:59.0
Alexa, huwag kang mag-alala.
28:01.0
Magiging responsibilidad kong pangalagaan sila.
28:04.0
Hindi sila magduro sa kailanman kahit kasal na tayo.
28:07.0
Pangako ko yan sa'yo.
28:09.0
Itinikong ng Reyna ang mga kamay at tinanong ang mga magulang ni Alexa,
28:12.0
Pumapayag na ba kayo sa alok namin?
28:13.0
Nagtikom din ng mga kamay ang magulang ni Alexa at iniyoko ang mga ulo.
28:17.0
Wala na kaming maihiling pa. Napakaswerte ng anak namin. Masusunod po kayo.
28:24.0
Nagkaroon ang engrandeng kasalan sa na prinsipe Kevin at Alexa.
28:28.0
Isa sa mga bisita ang kumadrona ng palasyo.
28:31.0
Sa pagkakita kay Alexa, nagkaroon siya ng propesiya.
28:35.0
Mabuhay ang hari at Reyna.
28:37.0
Ikinalulungkot kong sabihin, ngunit kailangan si Alexa.
28:41.0
Siya ang magiging dahilan ng pagkamatay ni prinsipe Kevin.
28:45.0
Matapos itong marinig, nagsimulang umiyak ang Reyna at sinabing,
28:49.0
Anong sinasabi mo?
28:52.0
Bawayan mo ang lahat ng iyong sinabi.
28:56.0
Nakita mo na ba kung anong nangyari?
28:58.0
Dinala niya ang kamataya niya sa palasyo at pinakasalan pa niya.
29:02.0
Hindi ako naniniwala sa kalokohong ito.
29:03.0
Ina, nagbigay ako ng panata kay Alexa hanggang kamatayan.
29:07.0
Huwag kang magpadalos, mahal na prinsipe.
29:10.0
Hindi pa kailanman nagkamali ang aking mga propesiya.
29:16.0
Pagkatapos ng mahabang pagtatalo,
29:19.0
umayag si Kevin na ibilanggo si Alexa sa isang bahay sa sulok ng kaharian.
29:24.0
Ito ay para lagi niyang mababantayan ang babae.
29:33.0
Sagipin niyo ako mula sa ahas!
29:35.0
Naranig ni Kevin ang mga sigaw ni Alexa at nagmadaling sagipin siya.
29:41.0
Dahil ba sa aking panata na hindi ko man lang maipagtanggol ang aking sariling nasawa?
29:46.0
Nanginginig sa takot na tinitignan ni Alexa ang ahas.
29:50.0
Huwag kang matakot.
29:52.0
Hindi kita sasaktan.
29:54.0
Kailangan mo lang ng kaunting puhang sa iyong bahay.
29:59.0
Hindi kita ipapamak.
30:02.0
Kaya, mong tiwala ka.
30:05.0
Sige. Kung gano'n, pwede kang manatili rito.
30:09.0
Matagal na rin naman ako nag-iisa.
30:11.0
Matiwasay na nanirahan si Alexa at ang ahas.
30:15.0
Inaalagaan nito ni Alexa araw-araw at pinipigyan ng pagkain.
30:20.0
Isang araw, noong pesta ng mga ahas,
30:23.0
nagdasal si Alexa sa ahas at hiniling ang mahaba at mabuting buhay ng kanyang asawa.
30:27.0
Wala kang kamuhang muha ang Alexa.
30:31.0
Pinagdarasal mo ang asawa mo, wala namang pakialam sa iyo.
30:37.0
Hindi, hindi yan totoo.
30:39.0
Kung wala siyang pakialam, hindi niya ako kahayaang manatili malapit sa kanya.
30:44.0
Bihayaan mo ako, pakiusap, para manatili kaming mag-asawa.
30:48.0
Lumipas pa ang mga araw hanggang sa nagkaroon ng epidemya sa kaharian,
30:53.0
kung saan ang lahat ay nagkasakit.
30:56.0
Ang hari, ang reyna, at ganun din si Kevin.
31:00.0
Tanging si Alexa lamang ang nakaligtas mula sa sakit.
31:04.0
Nang malaman niyang sila ay nagkasakit, siya ay napuno ng lungkot.
31:09.0
Kailangan kong pumunta sa palasyo upang alagaan ng aking pamilya.
31:14.0
Alexa, nakalimutan mo na ba ang pangako mo?
31:17.0
Naaalala ko ang pangako ko, pero hindi ko malilimutan ang aking tungkulin.
31:20.0
Kailangan nila ako ngayon.
31:23.0
Walang tauhan na mag-aalaga sa kanila, naniniwala ako sa Diyos.
31:27.0
Hinding hindi niya ako ipapahiya.
31:30.0
Si Alexa hindi natatakot sa epidemya.
31:33.0
Pumunta siya sa palasyo at inalagaan ang hari, reyna, at si Kevin, hanggang sagumaling ang mga ito.
31:40.0
Nagsisi ang hari at reyna sa kanilang pag-uugali noong nakaraan.
31:44.0
Pinag-usapan nila ito.
31:45.0
Nako, nagsisisin ako. Nagkasala tayo ng hindi natin kinilala ang kanyang kabutihang puso.
31:51.0
Nagtanda ang hari at reyna sa kanilang pagkakamali, kaya naman, humingi sila ng tawad.
31:57.0
Patawarin mo kami. Nabulag kami ng pagmamahal namin para sa aming anak.
32:02.0
Hindi, ina. Kalimutan na natin ang nakaraan. Hindi na kailangan humingi ng tawad.
32:07.0
Lumapit sa kanilang ahas at sa kanilang harapan ay lumaki ito ng lumaki.
32:11.0
Natakot ang lahat at nagsalita ang ahas.
32:15.0
Nakikita niyo na ba ngayon? Tingnan niyo ang kanyang ginawa.
32:20.0
Kahit hinamak niyo siya, kung hindi dahil sa inyo, wala sa inyo ang nakaligtas sa kamatayan.
32:27.0
Panahon na upang magbagong buhay.
32:30.0
Matapos sabihin nito, naglaho ang ahas.
32:33.0
Ngayon, ano ang mabuting aral ng kwento?
32:35.0
Ang talhana ay pwedeng mabago ng ating kabutiang asal.
33:05.0
Isang araw, sabi ng Reyna,
33:08.0
O ngunting pusa, mas masaya ka pa kesa sakin, sapagkat ika'y may magulang kagaya namin, ngunit ako'y mag-isa na lang.
33:16.0
Huwag kang umiyak. Titignan ko kung anong pwedeng gawin.
33:19.0
Si Kisa ay totoo sa kanyang salita.
33:22.0
Nang magbalik siya mula sa kagubatan matapos sumangguni sa isang diwata,
33:27.0
ang Reyna ay nagkaroon ng anak na babae.
33:30.0
Natuwa ang Reyna at hindi nagtagal, napansin ang sanggol ang pusang patalon-talon sa silid at ayaw matulog hanggat hindi katabi ang pusa.
33:39.0
Isang gabi, nang hinahanap ng taga-alaga ang pusa para ilagay yun sa higaan ng sanggol,
33:46.0
hindi niya ito mahanap.
33:48.0
Nagkaroon ng paghahanap sa pusa,
33:50.0
ngunit sila ay nabigo sapagkat ang pusa ay lumayas at walang makakapagsabi kung saan ito pumunta.
33:56.0
Taon ang lumintas at isang araw noong bata pa ang prinsesa at naglalaro ng bola sa hadin,
34:04.0
biglang napalakas ang pagbato niya at ang bolay na hulog sa may talahib.
34:09.0
Hinabol ito ng prinsesa at siya ay napatigil sa harapan ng talahib nang may narinig siyang boses.
34:16.0
Ingebiyord! Ingebiyord! Nakalimutan mo na ba ako?
34:21.0
Ako si Kisa, ang iyong kapatid.
34:22.0
Pero wala naman akong kapatid.
34:25.0
Hindi mo ba naaalala dati lagi akong tumatabi sa'yo sa higaan?
34:30.0
Kung gayon, bakit ka humalis?
34:33.0
Pero bago pa makasagot si Kisa, kapos hiningang dumating ang mga tagalingkod ni Ingebiyord at si Kisa ay bumalik sa kagubatan.
34:42.0
Naggalit ang prinsesa sa kanya mga lingkod at ito'y kinwento niya sa Reyna.
34:47.0
Oo, totoo ang sinabi ni Kisa.
34:51.0
Nais ko siyang makita muli.
34:54.0
Mainit ang sumunod na umaga at ang prinsesa ay nagpahayag na siya ay pupunta sa gubat kung saan malamig dahil sa masusukal ng mga puno.
35:03.0
Gaya ng dati, sumunod ang kanya mga tagalingkod at habang nagpapahinga malapit sa batis, nakatulog ang mga lingkod.
35:10.0
Ito'y napansin ang prinsesa at siya ay naglakad pa palayo.
35:13.0
Inaasahang makakakita ng mga diwata at maliliit na duwende, samantalang isang masamang higante ang sumalubong sa kanya.
35:22.0
Aba, tagalingkod ang hinahanap ko, ngunit ikaw ang nakasalubo ko dito.
35:28.0
Ngayon kung ayaw mong mamatay, halika, sumama ka sa akin.
35:33.0
Takot na takot ang prinsesa, pero walang silbi ang pagsuway sa higante at tahimik siyang sumunod dito.
35:40.0
Malayo ang kanilang nilakbay at si Ingebjorg ay napagod na at sandali lang ay umiyak.
35:48.0
Lumingon ang higante at sinabi,
35:51.0
Ayoko na ng aliping maingay.
35:54.0
Kung gusto mo umiyak, bibigyan kita ng dahilan para umiyak.
36:00.0
Naglabas ito ng palakol mula sa kanyang sinturon.
36:03.0
Pinutol nito ang pulseras na gawa sa ginto at mga hiyas mula sa paa ng prinsesa.
36:09.0
At ito'y itinago sa kanyang bulsa.
36:13.0
Lumayo ang higante at iniwan ang prinsesa.
36:16.0
Ang kawawang si Ingebjorg ay napaupo sa damuhan.
36:20.0
Dirik pa ang araw sa mga oras na iyon nang may narinig siyang mga gulong.
36:24.0
Kung sinong nandyan, tulungan niyo ako!
36:27.0
At sa susunod na pagkakataon, may lumabas na kariton mula sa gubat na si Kisa ang nagmamaneho.
36:34.0
Gamit ang kanyang buntot bilang latigo.
36:37.0
Nakita ni Kisa si Ingebjorg.
36:39.0
Tumalun siya pababa at sinama si Ingebjorg pabalik sa kanyang munting bahay.
36:43.0
Nang makarating sila, sobra ang pagod ni Ingebjorg at sabik na uminom ng gatas.
36:49.0
Tapos siya ay nahiga sa mga unan.
36:53.0
Matulog ka na muna.
36:54.0
Babalik ako maya maya.
36:56.0
Muling sumakay si Kisa sa kariton at tumungo sa kuweba ng higante.
37:02.0
Iniwan niya ang kariton sa likod ng mga puno.
37:05.0
Dahan-dahang gumapang si Kisa para pumunta sa bukas na pinto
37:09.0
at pinakinggan ang sinabi ng higante habang ito ay naghahaponan.
37:14.0
Ngayon matututo na ang hangal na prinsesa na huwag umiyak ng walang dahilan.
37:19.0
Abala siya ang pintasan ng prinsesa dahil sa masamang pag-uugali nito
37:24.0
na hindi niya napansin na pinupuno na ni Kisa ng asin ang kanyang pagkain
37:29.0
at sa isang lagok ng sabaw, napaiyak ito.
37:35.0
Aba! Ah, ano ito?
37:39.0
Paano ito naging sobrang alat?
37:41.0
Kapag hindi agad ako nakainom ng tubig, mamamatay ako!
37:44.0
Madaling lumingon.
37:45.0
Kapag hindi agad ako nakainom ng tubig, mamamatay ako!
37:48.0
Madaling lumabas ng kuweba ang higante at tumakbo patungo sa ilog.
37:52.0
Pumasok si Kisa sa kubo at doon niya nakita ang pulseras sa paa ni Ingi Bjorg.
37:57.0
Dinala niya ito sa kanyang kariton at umuwi.
38:00.0
Nang umuwi si Kisa, pinakita niya ang pulseras ki Ingi Bjorg
38:04.0
at nagpasalamat si Ingi Bjorg ki Kisa.
38:07.0
Nako, maraming salamat Kisa! Mahalaga sa akin ang pulseras na ito
38:11.0
at nahanap mo para sa akin! Maraming salamat!
38:13.0
Bukas, ihahatin kita sa pagbalik sa palasyo!
38:17.0
At iyon nga ang ginawa niya.
38:19.0
Nang palapit na sila Kisa sa bukana ng palasyo,
38:22.0
nakita ng hari at rey na nasikisa ang kasama ng nawawala nilang prinsesa.
38:27.0
Tinanong nila si Kisa kung ano ang gusto niyang gantimpala.
38:31.0
Mamaya natin pag-usapan yan!
38:33.0
Yumuko si Kisa at umalis din.
38:35.0
Nalungkot ang prinsesa sa pag-alis ni Kisa.
38:38.0
Nihindi siya kumakain o umiinom.
38:41.0
Kapag nagpatuloy ito, mamamatay ang anak natin.
38:45.0
Meron pa ba tayong hindi nagagawa?
38:48.0
Hindi pa natin nasusubukang ikasal siya.
38:51.0
Subukan natin ikasal siya sa kung sino at baka matuwa siya dito.
38:56.0
Bakit hindi nalang tayo kumuha ng bagong pusa?
38:59.0
Hindi pwede, kailangan siya makasal. Bagtiwala ka sa akin.
39:02.0
At hindi nagtagal, inibitahan ang hari ang lahat ng prinsipes na nangyari.
39:06.0
At pinapili niya ang prinsesa sa mga ito.
39:10.0
Sa wakas, nakapili siya ng isang prinsipe.
39:13.0
Natuwa ang hari at reyna at may malaking kapistahang naganap.
39:18.0
Nang matapos ang kasal,
39:21.0
nagpakita si Kisa.
39:23.0
Ako'y nagpunta upang ang kininang aking pabuya.
39:27.0
Patulugin niyo ako sa paalan ng higaan ng prinsesa ngayong gabi.
39:34.0
At pagdating ng umaga,
39:36.0
hindi isang pusa ang nakahiga sa paalan ng higaan ng prinsesa,
39:40.0
kundi isa pang magandang prinsesa.
39:43.0
Sinumpa ako ng isang masamang diwata
39:46.0
at hindi ko matanggal ang sumpa ng mag-isa hanggang hindi ako gumagawa ng kabutihan.
39:51.0
Noon din, sila ay lalong natuwa at si prinsesa Kisa
39:55.0
ay kinasal din sa ibang prinsipe at umalis din para mamahala sa ibang kaharian.
40:29.0
Ang kakaibang magkukulam.
41:00.0
Noong unang panahon, nangangaso si Haring Arthur sa Forbidden Kingdom
41:05.0
hanggang sa makita siya ng mga sundalo.
41:08.0
TIGIL! HINDI MAARING MANGASO SA IPINAGBABOWAL NA KAHARIAN!
41:12.0
KAYA NGA ITO TINAWAG SA PANGALANG ITO!
41:14.0
SINO NAGSABI SAYONG PUWEDENG KANG PUMASOK DITO?
41:19.0
KUNG GANUN, SUMAMA KA SAMIN!
41:21.0
DADALHIN KA NAMIN KAY HARING MARCUS, ANG HARI NANG IPINAGBABOWAL NA KAHARIAN!
41:27.0
NANG MAKITA SIYA NI HARING MARCUS, SINABI NITO
41:31.0
MUKHA KANG ISANG MATALINONG LALAKE!
41:34.0
PERO ANG SINOMANG PUMASOK SA KAHARIANG NITO NANG WALANG PERMISO AY PUPUTULAN NANG PAAT KAMAY!
41:40.0
Ah, ano? Teka lang, puputulan ako ng paat kamay? Pero wala naman akong nakitang babala na bawal pumasok dito!
41:47.0
KAMAHALAN! SAKADUNAYAN PO NA HULI NAMIN SIYANG NANGANGASO!
41:49.0
Ah, ganun ba? Sige, hatulan siya ng kamatayan. Pero dahil mukhang matalino ka naman at sayang naman kung puputulan ka ng paat kamay, patatawarin kita sa isang kondisyon.
42:01.0
Hmm... Sige, anong gagawin ko?
42:06.0
Bumalik ka sa iyong kaharian at bibigyan kita ng isang taon para sagutin ang isang mahirap na katanungan.
42:14.0
Sige, walang problema. May matatalino akong tao sa palasyon na makakasagot ng mahirap na katanungan.
42:22.0
Kung ganun, gusto mo ba itong malaman?
42:25.0
Ah, eh, sige. Teka, oo sige, handa na ako.
42:31.0
Ito ang tanong. Ano ang gusto ng isang babae?
42:36.0
Uh, hmm... Pwede bang ibang tanong na lang, ha?
42:43.0
May isang taon ka! Saka natin puputulin ang paat kamay mo at papatayin ka!
42:48.0
Napakahirap naman ang katanungan na iyan. Baka kahit mga matatalino kong tao, hindi iyon masasagot. Pero sige, magkita tayo matapos ang isang taon.
42:58.0
Sige, umalis ka na. Huwag mong kalimutan ang usapan natin.
43:03.0
Bumalik na si Haring Arthur sa kanyang kaharian at nagsimulang tanungin ang lahat.
43:09.0
Ang prinsesa, ang reyna, mga pari, mga dalubhasa, pero wala sa kanilang nakasagot. Kaya tinanong niya ang isa sa kanyang mga katulong.
43:17.0
May nakapagsabi na may isang mangkukulam sa loob na kagubata na nakakasagot ng lahat ng tanong. Bakit hindi niyo po siya tanungin?
43:25.0
Teka, paano malalaman ang isang mangkukulam iyon?
43:28.0
Hindi ko po alam e. Babae din naman po siya at saka wala na rin po kayo ibang matanungan dito sa kaharian. Mas maganda po kung susubukan niyo.
43:38.0
May kabayaran ba ang pagkonsulta sa kanya, ha?
43:42.0
Kabayaran? Hindi ko rin po alam. Siguro siya na lang po ang magsasabi sa inyo tungkol doon.
43:49.0
Magbabayad ako ng kahit anong kabayaran basta masagot niya lang ang katanungan ko.
43:53.0
Magsama po kayo ng sundalo. Huwag kayong pupunta doon mag-isa dahil hindi siya ganong kabait.
43:59.0
Naiintindihan ko. Maraming salamat sa payo mo.
44:03.0
Nang gabing iyon, pumunta si haring Arthur sa mangkukulam. Ngunit bago pa siya kumatok, binuksan na nito ang pinto.
44:11.0
Inaasahan kita? Alam kong nauubos na ang iyong oras.
44:17.0
Kung ganon dahil alam mo naman kung bakit ako nababayad.
44:20.0
Sabihin mo na ang sagot.
44:22.0
Handa ka bang magbayad?
44:24.0
Anong kabayaran? Nakahanda ko kahit ano pa yan.
44:28.0
Tinatanggap mo ang kasunduan?
44:33.0
Mabuti naman. Gusto kong pakasalan ang kaibigan mong si Ginoong Ngueng.
44:37.0
Niloloko mo ba ako? Sa itsura mong iyan, paakasalan mo siya?
44:42.0
Pumayag ka sa kasunduan? Nakalimutan mo na ba?
44:45.0
Nakikita mo ba ang sarili mo sa salamin, mangkukulam?
44:47.0
Isa lang ng ngipin mo, tapos kuba ka pa.
44:50.0
Ikaw na pinakanakadiring taong nakita ko.
44:53.0
Ba't ko naman sasabihin sa kanyang pakasalan ka?
44:56.0
Kausapin mo siya. Alam kong babalik ka rin.
45:00.0
Walang nagawa ang hari kundi kausapin ang kanyang kaibigan.
45:04.0
Pumapayag ako, mahal na hari.
45:06.0
Pakasalan ko ang mangkukulam. May ligtas lang ang iyong mga paat kamay.
45:11.0
Maraming salamat, Gwaine.
45:13.0
Ikaw nga talaga mabuti.
45:14.0
Maraming salamat, Gwaine.
45:16.0
Ikaw nga talagang kanang kamay ko dahil sa sakripisyong ito na ginawa mo para sakin.
45:21.0
Wala pong problema. At bukas na bukas, magpapakasal po agad kami.
45:27.0
Pakihanda na lang po ang lahat.
45:29.0
Bumalik ang hari sa bahay ng mangkukulam.
45:32.0
Maghahanda na ako. Bukas pagkatapos ng kasal, sasabihin ko ang sagot.
45:38.0
Pagkatapos ng kasal, sinabi ng mangkukulam.
45:41.0
Gusto ng isang babaeng, pahalagahan siya.
45:44.0
Nagulat ang lahat sa sinabi ng mangkukulam.
45:47.0
Nakipagkasundo pala ang hari sa kanya, pati mga babae.
45:51.0
Ganun paman, hiniling nilang kaligtasan ang hari kay Haring Marcos.
45:55.0
Kaya't pinlano ni Haring Arthur na dalhin sa Forbidden Kingdom ang kanyang sagot.
46:00.0
Samantala, sa piging, mabait ang turing ni Gwaine sa mangkukulam.
46:05.0
Ngunit may bulong-bulungan ang mga maharlikang bisita tungkol sa kanila.
46:11.0
Tignan mo kung paano siya kumain.
46:12.0
Nakakahiya naman ang babaeng yan.
46:15.0
Bakit kailangan niya magkamay?
46:17.0
May kutsara kaya?
46:20.0
Naririnig niyo ba yung ingay niya habang kumakain o guni-guni ko lang ba yun?
46:25.0
Kawawa naman si Gwaine, ang kisig pa naman niya.
46:28.0
At ang bait pa niyang kaibigan.
46:31.0
Sang-ayon ako sayo?
46:33.0
Kinagabihan, mag-isa na si Gwaine sa loob ng kwarto nang may pumasok na isang magandang babae sa pinto.
46:40.0
Ha? Sino? Sino ka?
46:45.0
Ako ang iyong asawa.
46:50.0
Anong klasong biro to?
46:52.0
Hindi ito biro. Ako ito.
46:55.0
Noon, sinumpa ako ng mga tao at ginawang nakakadiri at pangit ang itsura ko.
47:02.0
Ngunit dahil mabuti ka, lumabas na muli ang kagandahan ko.
47:06.0
Pero nakakabighani ka ngayon. Anong nangyari sayo?
47:10.0
Mabait ang trato mo sa akin at ipinakita mo ang halaga ko kahit na hindi maganda ang itsura ko.
47:16.0
Kaya sa kalahating araw, magiging pangit ako. At sa kalahati, maganda naman ako kagaya na nakikita mo ngayon.
47:24.0
Ha? Hindi ko alam ang sasabihin ko. Wala bang paraan para maging maganda ka na lang palagi?
47:32.0
Wala. Kailangan mong mamili kung sa araw o sa gabi magiging maganda at kaaya-aya ang itsura ko.
47:37.0
Magiging maganda ba ako sa publiko? O sa tuwing tayong dalawa lang ang mag-asama?
47:43.0
Hmmm... Teka lang ha. Isipin ko muna. Bigyan mo akong konting oras.
47:50.0
Tawagin mo na lang ako.
47:54.0
Pagkaalis na mang kukulam, pumunta si Gwaine sa hardin para pag-isipang mabuti ang kanyang desisyon.
48:01.0
Hmmm... Ano bang dapat kong gawin? Anong dapat kong piliin?
48:06.0
Gusto ko din na makita ng marami na maganda ang asawa ko sa umaga, lalo ng mga kaibigan ko.
48:12.0
At pag sa gabi naman, gusto ko din na makita siyang maganda.
48:17.0
O kung kabalik tara na lang kaya?
48:23.0
Ilang saglit pa, nakapag-desisyon na si Gwaine, kaya't bumalik ito sa palagay.
48:28.0
Diretso sa kanyang kwarto kung sa naghihintay ang kanyang asawa.
48:32.0
Anong iyong sagot?
48:34.0
Mahal ko, hindi ako makapili. Maraming masamang salita ang sinabi sayo ng mga tao sa kasalan.
48:42.0
Gusto ko sana silang turuan ng leksyon at ipakita ka bilang maganda sa araw.
48:48.0
Pero ayoko din naman na may pinipili sila pagdating sa iibigin ko.
48:52.0
Wala kong pakialam sa sinasabi nila, pero iniisip ko mga sinasabi nila sayo.
48:57.0
Kaya't pinipili ko na maging maganda ka sa publiko para hindi na nila masaktan ang damdamin mo.
49:04.0
Ngunit magiging pangit ako kapag kasama kita?
49:09.0
Oo, pero hindi yun makakahadlang para ibigin kita asawa ko.
49:14.0
Magiging panatag ako dahil nakikita nila ang panlabas na kagandaan mo,
49:17.0
pero nakikita kong iyong natatagong kagandahan.
49:21.0
Mahal ko, inasahan kong sabihin mo yan. Kaya ngayon tuluyan ang mawawala ang sumpa.
49:28.0
Dahil pinili mo na mahalin at pahalagahan ako kahit ano pang maging itsura ko.
49:33.0
At sinakripisyo mo ang sarili mong kaligayahan sa buhay para lang sa ikasasaya ko.
49:39.0
Kaya ngayon magiging maganda na ako para sayo araw-araw.
49:42.0
At namuhay silang masaya habang buhay.
49:45.0
Masaya din ang hari dahil hindi nawala ang kanyang kamay.
49:55.0
Ang Gintong Tinapay
49:58.0
Noong unang panahon, sa isang maliit na nayon,
50:02.0
nakatera ang babaeng nagnangalang Mary kasama ang nag-iisa niyang anak na si Rosie.
50:06.0
Napaka mapagpakumbaba at malambing si Mary,
50:10.0
samantalang si Rosie kasalungat naman ng kanyang ina.
50:14.0
Napakagandang dalaga nito, kaso masyado siyang makasarili.
50:18.0
Rosie, pwede mo ba akong tulungang itanim ang mga butong ito?
50:21.0
Bakit ko pa gagawin yan? Paano kung madumihan ang mga kamay ko?
50:25.0
O kaya madalsikan ako sa mukha niyan?
50:27.0
At yun nga ang problema kay Rosie.
50:30.0
Maraming nag-ayang magpakasal sa kanya pero wala siyang tinanggap ni isa.
50:33.0
Bakit naman pinagtabuyan mo ang mga manliligaw mo?
50:36.0
Huwag niyong sabihin na seryoso kayo dyan, ina.
50:39.0
Yung isa sa kanila malilit ang mga mata, parang mata ng ibon.
50:43.0
At yung isa naman, ang laki ng ilong niya.
50:46.0
Ayokong hang lumapit sa kanya.
50:48.0
Pag bumihin siya, ah!
50:51.0
Tama na! Huwag kang ganyan, anak.
50:53.0
Dapat malaman mo hindi lang ganda ang sukatan ng lahat ng bagay.
50:57.0
Ina, mas nararapat sa apin ng isang prinsipe o isang kababayan.
51:01.0
Isang gabi, habang natutulog siya, tinititigan lang siya ng kanyang ina.
51:07.0
Sa pagkakataong yun, nakangiti si Rosie habang siya'y natutulog.
51:11.0
Ikinagulat naman ito ng kanyang ina.
51:14.0
Aba naman, mukhang napakasaya naman ang panaginip ng anak ko.
51:18.0
Kinaumagahan, nagising si Rosie na nakangiti at tuwang-tuwa.
51:24.0
Anak, ikwento mo naman, ano bang napanaginipan mo kagabi?
51:27.0
Nako, ina. Alam niyo ba, may isang prinsipe na gustong-gusto akong pakasalan.
51:33.0
Dumating siya nasakay sa isang gintong karuahe,
51:36.0
at nakadamit siya ng ginto, mula ulot hanggang paa.
51:40.0
Pambihirang panaginip yan. Aba talagang kakaiba nga yan.
51:44.0
Ina, mayroon ding isang tinapay na gawa mula sa ginto.
51:49.0
Nag-alala naman ang ina sa kanyang anak.
51:51.0
Isang araw, dalawa sa mga kaibigan niya,
51:53.0
Sinabelly at John, ang bumisita kay Mary.
51:57.0
May sikreto ang dalawang ito. Mga kakaibang nila lang sila.
52:02.0
Pero hindi alam ni Mary ang tungkol dito.
52:05.0
O John! Ikaw pala, Belly.
52:08.0
Ang tagal na nung huli ko kayong makitang dalawa.
52:13.0
Mas magiging panatag ako kung magiging maunawain ang anak ko si Mary.
52:17.0
Ikinwento ni Mary, Kinabelly at John ang tungkol kay Mary
52:20.0
at kung gaano siyang nag-aalala tungkol dito.
52:23.0
Gusto niyang kumain ang tinapay na gawa sa ginto.
52:26.0
Ano bang gagawin ko sa batang nun?
52:28.0
Siguro, kung magkakatotoo ang panaginip niya.
52:32.0
Hmm, maka magiging maganda nga yan, hindi ba?
52:36.0
Pero, kahit na. Siguro, oras na para matuto siya.
52:41.0
Huwag muna natin mag-alala.
52:43.0
Maya-maya pa, umalis Kinabelly at John na palihim na nangingiti sa isa't isa.
52:50.0
Nang gabing yun, pareho silang mag-ina na naghanda na sa pagtulog.
52:54.0
Ina! Sana'y magkatotoo ang panaginip mo, no?
53:00.0
Nang sungunod na araw, habang naroon sahad din si Rosie at ang kanyang ina,
53:05.0
isang magandang gintong karwahe ang kanyang ina.
53:08.0
Tunong-puno ito ng mamahaling bato at diyamantay at napakaganda nito.
53:14.0
Isang makisig na lalaki ang lumabas mula roon at tinitigan ito si Rosie.
53:19.0
Madaling nahulog ang dalaga sa makisig na binata.
53:22.0
Ina! Ina! Nagkatotoo ang panaginip ko!
53:27.0
Kamusta? Naparito ako upang higin ang permisyon niyong panaginip ko.
53:34.0
Kamusta? Naparito ako upang higin ang permisyon niyong pakasalat si Rosie.
53:39.0
Pero, paano mo nalaman ang pangalan niya at sino ka?
53:43.0
Ako si Johnson, ang anghel ng magandang kapalaran.
53:47.0
Ang pangalan at kagandahan ng iyong anak ay kilala sa buong mundo.
53:53.0
Gusto ko magpakasal sa iyo.
53:55.0
Ano? Hindi mo ba nga siya nakikilala? Hindi ka sasama sa kanya?
53:59.0
Anong kalukohan niya, nina? Mayaman siya at makisig pa.
54:02.0
Ano bang hihilingan ko?
54:04.0
Johnson, tinatanggap ko ang alok mo.
54:07.0
At ganun na, pumasok siya sa karwahe na hindi man lang nagpapaalam sa kanyang ina.
54:12.0
Sumama na siya sa anghel.
54:14.0
Abang tumatakbo ang karwahe, bigla na lang silang pumasok sa mahiwagang lagusan.
54:19.0
Doon naglakbay ito sa gitna ng bagyo sa dagan.
54:22.0
Gumanga ang karwahe at natakot ng gusto si Rosie.
54:25.0
Huwag kang magalala, mahal ko. Matatapos din ang lahat ng ito.
54:29.0
At pagkasabi nga niya nito, pumasok sa panibagong lagusan ng karwahe at narating ang daanan patungo sa napaka-eleganteng gintong kastilyo.
54:38.0
Manghang-mangha si Rosie sa kagandahang nasilayan niya.
54:42.0
Sabi ko na, karapat dapat talaga akong gumamang.
54:45.0
Alam kong magugustuhan mo yan. Lahat ng gusto mo, makukuha mo rito.
54:49.0
Mula sa magagandang bestida hanggang sa masasarap na pagkain.
54:53.0
Lahat ng iyan, nandito sa palasyo ko.
54:56.0
Nga pala, tungkol sa pagkain. Nagutom ako ng gusto pagkatapos ng biyahing iyon.
55:00.0
Gutom, nagutom na ako. Pwede mo makihingi ng masasarap na pagkain?
55:04.0
Oo naman! Siya nga pala, si Belisa. Ibibigay niya sa iyo kung ano man ang gustuin mo.
55:10.0
Kumusta, Rosie? Marami akong narinig na mga kwento tungkol sa iyo.
55:14.0
Gutong ka na ba? Halika, kukuhanan kita ng pagkain.
55:18.0
Nagtungo sila sa pagkainan at naroon nga sa mesa ang ping nakakaibang pagkain nakita ni Rosie.
55:25.0
Hindi siya makapaniwala.
55:27.0
Mukhang masarap ang mga pagkain. Yung gintong tinapay, nandito rin.
55:32.0
Siguradong masarap ang jam na to na ipalaman sa tinapay.
55:36.0
Kumua siya ng isang hiwa at nilagyan ng ruby jam yun. Pagkatapos ay kinagat niya ito.
55:42.0
Ang tigas naman ito. Hindi ko ito makakain.
55:45.0
Eh, gawa ang tinapay na yan sa ginto. Pero hindi kayang kainin yan. Gusto mo bang pilak na tinapay na lang?
55:51.0
Pero gusto ko ng normal na tinapay. Yung tinapay na makakain ko sa bahay. Wala pa kayong gano'n?
55:56.0
Wala. Kailangan mong kumain ang ginto.
55:58.0
Tinignan ni Rosie ang pagkain, subalit nang lumu siya dahil lahat ng naroon ay hindi makakain.
56:04.0
Napaiyak na lang si Rosie.
56:07.0
Oo, pakawalan niyo na lang ako. Ayoko ng ganito.
56:10.0
Pero masarap ang pagkain dito.
56:13.0
Heto, tikman mo itong mga gintong patatas. Sigurado masarap ito.
56:17.0
At pagkatapos ay magpapakasal na tayo at kailangan mong kainin ang lahat ng ito.
56:22.0
Ayoko! Ayoko magpakasal sa iyo! Gusto ko na umuwi sa aking ina. Pauwin niyo na ako!
56:29.0
Nagkatinginan sina Beliza at Johnson at nagkindatan.
56:32.0
Eh kung yan talaga ang gusto mo. Kung ganon, iuuwi na kita sa iyong ina.
56:37.0
Inuwi nga ni Johnson si Rosie.
56:39.0
Sa loob ng karwahe, napaisip siya ng malalim sa mga naging desisyonan sa buhay.
56:44.0
Nang makarating siya sa bahay, tumakbo siya at niyayakap ang kanyang ina.
56:48.0
Ina! Ina! Nakauwi na po ako!
56:50.0
Rosie! Nakuh! Akala ko hindi na kita makikita pang muli.
56:54.0
Ina! Mahal na mahal ko po kayo at tama kayo.
56:58.0
Ikinwento niya sa kanyang ina ang lahat na nangyari sa kanya roon.
57:01.0
Patawarin niyo po ako sa pakikito ko sa ina.
57:04.0
Nakaw, mahal ko. Wala yun sa akin. Ngayon, alam mo na ang mga pagkakamali mo.
57:09.0
Halika, kumain na tayo.
57:12.0
Mula nung araw na yun, nagbago na ang pakikito mo ni Rosie.
57:16.0
At unti-unti siyang naging isang mabuting tao.
57:34.0
And press the bell icon to get future updates.
57:38.0
And don't forget to comment.
57:41.0
If you enjoyed this story, please like and subscribe our channel.
57:45.0
And press the bell icon to get future updates.
57:49.0
And don't forget to comment.
57:56.0
Ang Mahiwagang Prinsesa
57:58.0
Nung unang panahon, may isang magsasaka na may dalawang anak.
58:03.0
Si Austin at si Carter.
58:08.0
Tulungan mo ako dito!
58:10.0
Wag niyo akong guluhin.
58:14.0
Nariantok pa ako.
58:19.0
Austin, ikaw nang bahala sa bakot habang nasa bayan ako.
58:24.0
Habang nasa bayan, naisip niya…
58:27.0
Kailangan kong umisip ng paraan para hindi kami maghirap.
58:30.0
Makapag-isip nga muna dito saglit.
58:32.0
Umupo siya sa ilalim ng puno.
58:35.0
Dalawang lalaki ang nakaupo sa tabi niya at narinig niya ang pag-uusap nila.
58:40.0
Nakakulong daw ang prinsesa sa isang tore habang binabantay ng isang dragon at matandang babae.
58:46.0
Ang sino ma ang gustong iligtas ng prinsesa ay kailangang makabasa.
58:50.0
Sa tatlong pagsubok.
58:53.0
Sabi nila, may hirap daw ang mga pagsubok, ha?
58:58.0
Pag di nila naipasa mga iyon, magiging pagkain sila ng dragon.
59:03.0
Pero kung nagawa nilang maypasang mga pagsubok,
59:07.0
ang lalaking iyon ang pakakasalan ng prinsesa.
59:10.0
Siya din ang magmamayari ng palasyo at mga kayamanan nito.
59:14.0
Kaya't naisip ng magsasaka.
59:17.0
Pagkaraan ng ilang araw, binigay na magsasaka ang nag-iisa niyang espada at kabayo kay Carter.
59:23.0
Para iligtas ang prinsesa.
59:25.0
Winasiwas ni Carter ang kanyang espada nang walang pakialam.
59:29.0
Masama ang kanyang ugali.
59:32.0
Nang may madaanan siyang bahay ng langgam, sinira niya ito.
59:35.0
Pagkakasalan niya ang prinsesa at magiging hari.
59:39.0
Pagkaraan ng ilang araw, binigay na magsasaka ang nag-iisa niyang espada at kabayo kay Carter.
59:43.0
Nang may madaanan siyang bahay ng langgam, sinira niya ito.
59:46.0
Pagkainom niya ng tubig salawa, pinagbabato niya ang mga bibig.
59:50.0
At nang malapit na sa palasyo, may nakita siyang bahay ng bubuyog at pinalo ito ng espada.
59:56.0
Tumakbo siya hanggang sa makarating sa palasyo.
59:59.0
Sinipa niya ang pinto at biglang sumigaw.
60:03.0
Hoy, kayo, buksan niyo ang pintong ngayon din.
60:08.0
Pagod na ako, bilisan niyo.
60:11.0
Huwag niyo akong paghintayin kung hindi wawas sakin ko ito.
60:15.0
Sa wakas, binuksan ng isang matandang may malambing na boses ang pinto.
60:22.0
Mag-iisang oras na ako dito, bingi ka ba?
60:26.0
Ay, hindi naman, hindi ako bingi.
60:29.0
Ililigtas ko ang prinsesa, kailangan ko maging hari.
60:34.0
Bago yan, kailangan mo munang ipasa ang tatlong pagsubok.
60:39.0
Pagsubok? Anong mga pagsubok? Kayang-kaya kong gawin yan.
60:44.0
Sige, itatapon ko ang buto ng mga bulaklak na ito sa ere.
60:49.0
Tatangayin ang hangin ng mga ito.
60:52.0
Kailangan mong pulutin ang lahat ng iyon at ilagay dito sa loob ng isang oras.
60:58.0
Nababaliw ka na ba? Anong klaseng pagsubok to?
61:02.0
Babalik ako sa isang oras.
61:06.0
At binato nga ng matanda ang mga buto sa ere.
61:10.0
At saka sinara ang pinto.
61:13.0
Oh, napakaimposible naman ito. Hindi ko mapupulot ang lahat ng mga butong to.
61:19.0
Pagbalik ng matanda, sinabi naman sa kanya ang ikalawang pagsubok.
61:23.0
Binato niya ang labing dalawang singsing sa ilalim ng lawa.
61:27.0
Kailangan mong makuha lahat iyon sa isang oras.
61:32.0
Bakit ko namang gagawin iyon? Malalim ang lawa at saka malamig pa.
61:37.0
Hindi ka pa nga nagsisimula eh.
61:41.0
Sige, simula natin ang ikatlong pagsubok. Sundan mo ko.
61:47.0
Tinatamad na ako.
61:49.0
Pagkatapos nun, pumunta sila sa palasyo, saka pumasok sa isang madilim na kwarto.
61:55.0
May tatlong anino na nasa likod ng puting telang iyon.
62:00.0
May isang oras ka para sabihin sakin kung sino ang prinsesa.
62:05.0
Pag tama ang hula mo, makakalaya ang prinsesa. Pero pag hindi…
62:11.0
Pinipili ko ang nasa kanang bagi.
62:13.0
Yung nasa kanan, ipakita mo kung sino ka.
62:17.0
Naku, hindi ito maaari! Isang dragon! Hindi ito lang! Talungan niya ako!
62:24.0
Pagkaraan ng ilang araw, kinausap ng magsasaka si Austin.
62:29.0
Nasan si Carter? Nag-aalala na ako para sa kanya.
62:34.0
Ama, ako na pong pupunta sa palasyo.
62:37.0
Ayoko Austin, hindi ako papayag na mawala pang natin.
62:40.0
Magtiwala ka ama, makakabalik po ako.
62:43.0
Pero wala na akong kabayo, pati spada para ibigay sa iyo.
62:48.0
Kumuha si Austin ng isang tinapay at nagsimulang maglakad papunta sa palasyo.
62:53.0
Nagpahinga siyang saglit sa ilalim ng puno.
62:56.0
Nakita niya ang isang bahay ng langgam na binubuumuli ng mga maliliit na langgam.
63:01.0
Kawawa naman kayo. Sino sumira ng tirahan niyo?
63:06.0
Nang matapos, lumakad siya papunta sa lawa para uminom.
63:11.0
Nakakita naman siya ng mga bibe na lumalangoy.
63:14.0
Ah, kamusta mga munting bibe? Nagugutom na siguro kayo.
63:18.0
Eto, kunin niyo ang tinapay ko.
63:20.0
Kinain ng mga bibe ang tinapay at may nakita siyang bahay ng bubuyog sa lupa.
63:26.0
Pinulot niya ito at binalik sa puno.
63:28.0
Saka nagpatuloy sa paglalakbay papunta sa loob.
63:30.0
Pagdating niya, kumatok siya sa pinto.
63:34.0
Anong kailangan mo, iho?
63:37.0
Kamusta? Gusto ko pong iligtas ang prinsesa.
63:40.0
Pwede mong subukan.
63:42.0
Hinagis na matanda sa ere ang buto ng bulaklak at umalis.
63:48.0
Hmm, hindi niya sinabi kung anong gagawin pero siguro pulutin ko na ang mga ito.
63:53.0
Wala pang isipin ang mga bibe.
63:55.0
Hindi niya sinabi kung anong gagawin pero siguro pulutin ko na ang mga ito.
63:59.0
Wala pang isang oras, susuko na sana si Austin nang dumating ang mga langgam para tumulong.
64:06.0
Dahil sa tulong niya sa kanila para itayo ang nasira nilang bahay.
64:10.0
Ang galing! Dinalala mga langgam ang lahat ng buto sa akin.
64:14.0
Salamat mga kaibigan, puno na ulit ng buto ang mga lalagyan.
64:18.0
At bumalik na nga ang matanda.
64:20.0
Nakakamangha naman!
64:22.0
Puno na ulit ng buto ang lalagyan.
64:25.0
Ngayon, sa ikalawang pagsubok naman tayo.
64:28.0
Eto, kailangan mong kunin ang mga singsing.
64:32.0
Pinato ng matanda ang mga singsing sa lawa.
64:35.0
Lumusong si Austin sa tubig pero masyadong malalim.
64:38.0
Kaya hindi niya nakuha ang mga singsing bago sila lumubog sa lawa.
64:42.0
Ngunit may nakita siyang gumagalaw mula sa tubig.
64:48.0
At tutulungan siya dahil binigyan niya ang mga ito ng tinapay.
64:52.0
Naku, maraming salamat mga kaibigan ko.
64:56.0
Ngayon hawak ko na ang lahat ng mga singsing.
64:59.0
Agad niyang pinuntahan ang matanda.
65:02.0
Ah, tabing dalawang singsing.
65:05.0
Wala pang nakagawa nito.
65:07.0
Halika iho, sundan mo ko.
65:10.0
Pinaliwanag ng matanda kay Austin ang ikatlong pagsubok.
65:14.0
At habang nakatingin sa mga tela,
65:16.0
hindi niya malaman kung sino dito ang prinsesa.
65:19.0
Hmm, mukhang pare-pareho lang silang lahat.
65:22.0
Mag-isip kang mabuti, Austin.
65:25.0
Alin siya kanila ang tunay na prinsesa?
65:28.0
Bigla na lamang, daang-daang bubuyog ang pumasok sa bintana
65:33.0
at lumipad sa ibabaw ng gitnang anino.
65:36.0
Yung nasa gitna ang prinsesa.
65:38.0
Ikaw, na nasa gitna, itakita mo kung sino ka.
65:42.0
Nalaglag ang puting tela at lumabas ang prinsesa.
65:46.0
Salamat, Austin, sa paggawa ng pagsubok at pagligtas sa akin.
65:50.0
Tuwang-tuwang sinabi ng prinsesa.
65:52.0
Nakita din nila ang dragon na lumabas sa tore.
65:56.0
Ngayon, ikaw na ang may-ari ng palasyo.
66:01.0
Pagkaalis ng matanda, inalok ni Austin ang kasalang prinsesa.
66:05.0
At pumayag naman ito.
66:07.0
At namuhay sila ng masaya at mapayapa
66:09.0
habang inaalagaan ang mga kaibigang hayop tulad ng bubuyog at mga munting bibe.
66:19.0
Ang Mahiwagang Usa
66:23.0
May magkapatid na lalaki at babae na mahal na mahalang isa't isa.
66:29.0
Wala na silang mga magulang.
66:31.0
Nung bata pa sila, namatay ang kanilang ina at nagkasakit naman ng mga magulang.
66:36.0
Bago ito mamatay, nagpakasal ulit ito.
66:40.0
Ngunit napakasama ng kanilang madrasta at napakalupit sa kanila.
66:45.0
Isang araw, sinabi ng lalaki sa kanyang kapatid.
66:49.0
Mahal kong kapatid!
66:51.0
Binibigin lang tayo ni ina ng tuyo at matigas na tinapay sa hapunan.
66:55.0
At tinatakot na palayasin sa bahay.
66:58.0
Umalis na lang tayo at tignan natin ang mundo sa labas.
67:01.0
Kaya tumatakot na tayo.
67:03.0
Tignan natin ang mundo sa labas!
67:05.0
Kaya tumakas sila at lumakad kung saan saan hanggang gabi.
67:10.0
Nang malapit na magdilim, nakarating sila sa isang gubat hanggang sa umulan.
67:16.0
Pagod na sila, gutom at malungkot.
67:21.0
Gumapang sila sa siwang ng puno at doon nagpalipas ng gabi.
67:26.0
Pagkagising nila, umalis sila sa kanilang sinisilungan upang maghanap ng tubig na maiinom.
67:33.0
Ah! Nauuhom na ako!
67:36.0
Kumakahanap sana tayo ng bukal o sapa!
67:39.0
Teka lang! May naririnig akong agos ng tubig!
67:42.0
Kaya tinawakan niya ang kamay ng kanyang kapatid at tumakbo sila upang hanapin ito.
67:47.0
Isa palang masamang mangkukulam ang madrasta ng mga bata.
67:51.0
Sinundan niya ang magkapatid noong gabi at sinumpa ang lahat ng mga bukal at sapa sa gubat.
67:56.0
Narating ng magkapatid ang batis at narinig ng batang babae ang pagbulwak ng ilog.
68:03.0
Ang sino mang iinom sa akin magiging isang mabangis na tigre!
68:10.0
Teka lang kapatid ko! Huwag kang iinom! Baka maging isa kang mabangis na hayop at kainin mo ako!
68:17.0
Kahit uhaw na uhaw, pinigilan ang lalaki ang kanyang sarili dahil sinabi ng kapatid.
68:23.0
At sinabing, Mahal kong kapatid, maghihintay ako hanggang makakita tayo ng bukal!
68:29.0
Kaya nagpagalagala sila, subalit sa kanilang paglalakad, narinig na naman ang babae ang pagbulwak ng batis.
68:37.0
Ang sino mang iinom sa akin magiging isang lobo!
68:41.0
Kuya, nakikiusap akong huwag kang uminom sa batis, magiging isang lobo ka at kakainin mo ako!
68:48.0
Muli, pinigilan ang kapatid ang sarili at nangakong maghihintay.
68:51.0
Ngunit sinabi niya, Kailangan kong uminom sa susunod na sapa! Uhaw na uhaw na ako!
68:59.0
Sa hindi kalayuan, may isang maliit na ilog. Ngunit may binulong din ang tubig sa babae.
69:05.0
At narinig niya ang mga salitang, Kung sino mang sumubok na uminom sa akin, magiging isang usa!
69:15.0
Kuya, huwag mong inomin!
69:17.0
Sabi niya, pero huli na ang lahat. Lumuhod na ang batang lalaki para uminom at naging isang usa.
69:26.0
Ngunit hindi ito tumakbo at nanatili sa tabi niya. Kaya sinabi niya na lang,
69:32.0
Halika at tumayo ka! Huwag ka matakot! Kaalagaan kita! Hindi kita iiwan!
69:39.0
Inalis ng babae ang kanyang gintong laso at itinalis sa leeg ng usa.
69:43.0
Kumuha siya ng mga sariwang luntiang damo at tinirintas ito para maging lubid, para itali sa gintong kwelyo ng usa.
69:52.0
At dinala ito palayo sa gitna ng kagubatan.
69:56.0
Sa paglalakad-lakad nilang dalawa, nakakita ang babae ng isang abandonadong kubo at naisip niya na maganda itong silungan nila.
70:06.0
Ipinasok niya ang usa at sinara ang pinto.
70:08.0
Tuwing umaga, lumalabas siya upang kumuha ng prutas para sa kanya at sariwang damo para sa usa na kinakain nito sa kanyang kamay.
70:17.0
Sumasama din ito sa labas para maglaro.
70:20.0
Makalipas ang ilang taon ng pananatili sa gubat, lumaking isang magandang dalaga ang batang babae at lumaking matipuno ang munting usa.
70:29.0
Minsan may dumating na prinsipe sa kagubatan para mangaso.
70:32.0
Ang tunog ng tambuli, tahol ng mga aso at sigawan ng mga mga ngaso, dinig na dinig sa buong kagubatan pati ng usa.
70:41.0
Nakiusap siya sa kapatid na palabasin siya para tingnan.
70:45.0
Binuksan niya ang pinto at sinabing,
70:47.0
Hahayaan kita, pero huwag mong kakalimutang sabihin,
70:51.0
Mahal kong kapatid, papasukin mo ako. Pagbalik mo mamaya.
70:54.0
Nakakita ang punong mga ngaso ng isang magandang usa na may gininto ang kwelyo.
70:59.0
Itinuro niya ito sa prinsipe at nagpasya siyang hulihin ito.
71:04.0
Sinubukan nilang habulin ito, ngunit masyado itong maliksi para mahuli.
71:10.0
At nang makaalis na ang mga mga ngaso, pumuwi na siya.
71:14.0
Ngunit isa sa mga mga ngaso ng prinsipe ang matsagang sumunod dito sa kalayuan at inalam kung saan pupunta.
71:21.0
Nagulat ang mga ngaso nang makita niya ang usa na lumapit sa pinto at kumatok,
71:25.0
at narinig na magsalita.
71:27.0
Mahal kong kapatid, papasukin mo ako.
71:30.0
Bumukas ng bahagya ang pinto at sumara din ito agad.
71:35.0
Manghang-mangha ang mga ngaso sa kanya nakita.
71:38.0
At nang ibalita niya ang mga nakita niya sa prinsipe, talagang nagulat din ito.
71:43.0
Kailangan nating matuklasan ang misteryong ito.
71:47.0
Kinaumagahan, dinala ng mga ngaso ang prinsipe sa kubo,
71:51.0
nang makita ito ng prinsipe naglakad ito mag-isa.
71:54.0
Nakaawang ang pinto, kaya pumasok na ang prinsipe at gulat na gulat,
71:59.0
nang makita niya ang isang dalagang walang kasing ganda na nakatayo sa harap niya.
72:05.0
Mukhang takot ito.
72:07.0
Hinawakan ng prinsipe ang kamay ng babae at sinabing,
72:11.0
Maaari ka bang sumama sa aking kastilyo at maging aking asawa?
72:16.0
Oo, gusto ko sarili.
72:18.0
Pero hindi ko pwedeng iwan ang aking usa, kailangan ko siyang isama.
72:23.0
Maaari mo siyang isama habang nabubuhay ka.
72:27.0
Habang nag-uusap sila, bumangon ang usa ng masayang-masaya.
72:32.0
Hindi nagtagal, ipinagdiwang ang marangyang kasala nilang dalawa.
72:37.0
Ang madrasta na naging dahilan ng pagdurusa ng kaawaawang magkapatid na balitaan ang nangyari.
72:43.0
Ingit at masamang hangarin ang namuuo sa kanyang puso at nangako siyang sisirain sila.
72:49.0
Nagbalat kayo siya bilang nurse at nagpunta sa palasyo na manganak ang Reyna.
72:54.0
At kinuha siya ng prinsipe para alagaan ang Reyna at ang sanggol.
72:59.0
Ikinandado niya ang Reyna sa banyo at kinuha ang sanggol sa duyan nito para ihagi sa balkonahe.
73:05.0
Ngunit dumating agad ang usa at sinagyan niya ang isang dalagang walang kasayang-masaya.
73:10.0
Ngunit dumating agad ang usa at sinagip ang kanyang pamangkin.
73:15.0
Dumating ang hari sa silid ng Reyna at nakita niyang pinoprotektahan ng usa ang sanggol mula sa nurse.
73:22.0
At nakilala siya ng Reyna bilang ang bruhang madrasta.
73:26.0
Sinabi niya sa hari kung gaano kalupit ang kanilang madrasta.
73:30.0
Kaya ipinadala siya ng hari sa bilangguan.
73:33.0
Napagtanto ng madrasta ang pagkakamali niya.
73:37.0
Kaya binawi niya ang sumpa na bumalot sa katauhan ng kapatid ng Reyna.
73:42.0
Nagpakita sa kanila ang isang matangkad at makisig na binata.
73:47.0
At mula noon namuhay silang lahat ng maligaya at mapayapa habang buhay.
73:56.0
Si Prinsesa Rose at ang Gintong Ibon
74:00.0
Ilang taon nang nakalipas, sa isang malayong kaharian, may naninirahang isang magandang prinsesa.
74:09.0
May mahaba at kulay-pula itong buhok at mahilig din siya sa rosas.
74:13.0
Kaya tinawag nila siyang Prinsesa Rose.
74:16.0
Tuwing gabi pag lubog ng araw, lalabas si Prinsesa Rose sa kanyang balkonahe at papalakpak.
74:22.0
Biglang dadating ang isang gintong ibon at dadapo ito sa kanyang balikat.
74:28.0
At parang mahika, nagliliwanag ang buhok ng prinsesa, parang nagaapoy na liwanag sa pula nito.
74:36.0
At pag humuni ang ibon ng isang nakakabighaning tunog, aawit naman si Prinsesa Rose kasabay nito.
74:42.0
At makakatulog na mahimbing ang lahat ng tao sa kaharian hanggang sa umaga.
74:47.0
Nagpatuloy ito sa loob ng ilang taon.
74:50.0
Sa tuwing lulubog ang araw, aawit si Prinsesa Rose sa tanggintong ibon ng isang lalabay.
74:56.0
At makakatulog na mahimbing ang lahat ng tao sa kaharian hanggang umaga.
75:01.0
Ngunit isang araw, may masamang pangyayari.
75:04.0
Isang mangkukulam ang nakaalam tungkol kay Prinsesa Rose at naisipang isumpa ito.
75:10.0
Ang tinig ko ngayon na waydingin!
75:13.0
Ang tinig ko ngayon na waydingin!
75:16.0
Buhok ng binibini gawing itim!
75:19.0
Agad na nagbago ang buhok ng prinsesa at naging itim ito.
75:25.0
Hindi niya alam kung bakit naging itim ang buhok niya.
75:29.0
Ngunit gaya ng dati, lumabas siya ulit sa balkonahe at pumalakpak.
75:34.0
Ngunit, nang dumapo ang gintong ibon, nanatiling itim ang kulay ng buhok ng prinsesa.
75:41.0
Nagsimulang humuni ang ibon ng kanyang awit at sinabayan naman ito ni Prinsesa Rose ng lalabay.
75:48.0
Ngunit nang makatulog ang taong bayan, puro bangungot at masasamang panaginip ang inabot nila.
75:55.0
Nang sumunod na araw, tinanong ng malungkot na prinsesa ang ibon.
76:00.0
Sabihin mo sa akin, munting ibon, paano kung mababalik sa dati ang panaginip ng aking taong bayan bago lumubog ang araw?
76:08.0
Inubog mo ang buhok mo sa rose water!
76:11.0
Sagot ng gintong ibon.
76:13.0
Naisip ng prinsesa ang kakaiba ang payo nito, ngunit sumunod pa rin siya dahil isa itong nagsasalit ang gintong ibon.
76:22.0
Pinuno niya ng tubig ang palanggana at saka sinabuyan ng mga rosas.
76:26.0
At nilubog niya ang kanyang buhok sa tubig at agad itong bumalik sa pula.
76:32.0
Nang dumapu muli sa balikat niya ang ibon kinagabihan, muling lumiwanag ang buhok niya sa gitna ng gabi.
76:39.0
Kumanta muli ang prinsesa ng kanyang lalabay at natulog ang buong bayan ng mapayapa hanggang sa pagsikat ng araw.
76:48.0
Galit na galit na mang kukulam dahil naputo lang sumpa ng prinsesa, kaya't sinumpa niya muli ang prinsesa gamit ang mahika niya.
76:57.0
Ang tinig ko ngayon away dinggin! Buhok na binibini gawing itim!
77:02.0
Kaya't naging itim muli ang buhok ng prinsesa.
77:06.0
Ngunit sa pagkakataong ito, lumipad ang mang kukulam gamit ang kanyang walis at kinuha ang lahat ng rosas sa buong kaharian.
77:15.0
Tignan natin ngayon kung kaya mo bang putulin ang subako!
77:19.0
At saka siya umalis papalayo sa kaharian. Matapos nun, tinanong muli ng malungkot na prinsesa ang ibon.
77:26.0
Sabihin mo sa akin munting ibon, paano ko mababalik sa dati ang panaginip ng aking taong bayan bago lumubog ang araw?
77:33.0
Inubog mo ang buhok mo sa rose water! sabi ng gintong ibon.
77:38.0
Pero saan ako hahanap ng rosas?
77:41.0
Inubog mo ang buhok mo sa rose water! sagot ng ibon saka lumipad papalayo.
77:46.0
Hindi alam ng prinsesa kung anong gagawin niya. Napaiyak na lamang siya sa sobrang alala at lungkot.
77:52.0
Isa sa mga luha nito ang tumulo sa lupa sa ilalim ng balkonahe.
77:58.0
At ng oras na yon, isang matipunong prinsipe ang nasa ilalim ng balkonahe.
78:04.0
Binuksan niya ang hawak niyang kahon at saka nilabas ang pulang buhok sa loob nito.
78:10.0
Yumuko siya, saka nilagay ang buhok sa ibabaw ng luha ng prinsesa.
78:15.0
At isang himala ang nangyari. Bigla na lamang, naging bulaklak na rosas ang pulang buhok.
78:23.0
Pinulot ito ng prinsipe at dinala papunta sa prinsesa.
78:28.0
Nang makita ang rosas, pinunasan niya ang kanyang luha at kinuha ang rosas para ilagay sa planggana na may tubig.
78:36.0
Nilagay niya ang kanyang buhok dito at naputol muli ang sumpa.
78:40.0
Nagulat ang lahat ng nakakita, kaya tinanong ng hari ang prinsipe.
78:45.0
Pinata, saan mo nakita ang pulang buhok na yon?
78:48.0
Nung bata pa lang po kami, kumuha po ko ng isang piraso ng buhok sa ulo ng prinsesa bilang simbolo ng katapatan sa kanya.
78:56.0
At ginawa niya po ang ganun sa akin, kumuha din siya ng isang piraso ng buhok ko.
79:00.0
Totoo po yon ama, sabi ng prinsesa at nilabas ang isang maliit na kahon.
79:05.0
Binuksan niya ito para makita ang isang piraso ng buhok ng prinsipe.
79:10.0
Natuwa ang lahat sa balitang ito.
79:13.0
Alam ng prinsipe at prinsesa na ikakasal sila balang araw.
79:17.0
Kaya, nang bumalik sa pula ang buhok ng prinsesa, hiningi ng prinsipe ang kamay nito sa kasal.
79:24.0
Nalaman din namang kukulam na naputol muli ang kanyang sumpa.
79:28.0
At nagdulot pa ito ng magandang pangyayari para sa prinsesa.
79:31.0
Napuno ng galit ang puso ng mangkukulam, kaya sumabog siya at naglaho ng parang bula sa hangin.
79:38.0
At ang rosas na galing sa luha ng prinsesa ay tumubo ng tumubo.
79:44.0
Hanggang samuling napuno ng rosas ang buong kaharian.
79:48.0
Kaya naman, sobrang pula ng mga rosas, gaya ng buhok ni prinsesa Rose.
79:55.0
At tuwing ganun, nilabas ang isang maliit na kahon.
79:58.0
At tuwing gabi, nakikita ang prinsipe at ang prinsesa sa balkonahe kasama ang gintong ibon upang umawit ng lalabay
80:06.0
para maging mahimbing at mapayapa ang tulog ng mga taong bayan hanggang sa umaga.
