01:18.0
Hanggang sa may nakapag-advise sa akin, makinig daw ako ng mga kwento.
01:22.7
Kahit ano para ma-divert ang isip ko nun.
01:26.1
Hindi kasi noon niresetahan talaga ng matatapang na pampatulog.
01:30.0
Dahil nga meron din akong allergy.
01:33.0
Naihirapan akong huminga at binabangungot.
01:36.9
Ayon, nakinig nga ako.
01:39.8
Pero ang pinapakinggan ko naman ay related pa talaga sa kung anong dahilan kung bakit ako nagkaroon ng sakit.
01:49.3
Pero kahit pagmimitsa lamang ito para lumala,
01:53.6
hindi nangyari yun.
01:55.7
Nadivert ang isip ko.
01:58.0
Bali naging pampatulog ko na ang pampatulog.
02:00.0
Pagkikinig ng kwento.
02:04.4
Kung hindi ako nagkakamali,
02:07.9
unang taon ng dekada 80,
02:11.1
sa lugar ng Cebu,
02:13.2
sa mismong syudad.
02:16.7
Nakatira kami sa kahabaan ng Guadalupe.
02:20.2
Hindi pa ganoon karami ang mga establishmento ng mga panahon na yun.
02:25.1
Nasa looban ang bahay namin.
02:27.8
Makahoy doon at may
02:29.2
mang ilan nilang kabahayan.
02:33.3
Nagtataka lang ako kung bakit may tao lagi sa bungad ng bahay namin tuwing gabi.
02:39.2
Nakatayo lamang siya sa isang puno doon habang naninigarilyo.
02:44.2
Gabi-gabi talaga yan.
02:46.4
Dalawang palapag kasi ang bahay namin.
02:49.2
Tapos ang sirid ko ay nasa itaas.
02:53.1
Wala lamang sa akin yun.
02:55.4
Iniisip kong baka tambay lang.
02:57.3
Nasa sabi ko yun sa mga magulang ko kaso ang tugon ay baka guni-guni ko lamang umano yun.
03:04.5
Paano daw mangyayari yun eh?
03:06.7
Hindi naman sila lumalabas ng bahay.
03:11.4
ang tatay ko ay hindi naninigarilyo.
03:17.4
wala kaming malapit na kapitbahay.
03:21.5
Ginigiit kong meron talaga pero
03:23.2
ayaw nila akong paniwalaan.
03:25.7
Maliban na lamang sa kapatid ko noon na si Kuya Ben.
03:31.6
Matanda siya sa akin ng tatlong taon.
03:37.0
nakita niya na umanong minsan ito pero
03:38.8
hindi niya pinagtunan ng pansin.
03:42.6
Kaso ako pala noon madalas kaya pati siya
03:47.8
Baka umanong magnanakaw.
03:51.1
Tuwing patungo sa eskwelahan at pauwi sa bahay,
03:54.9
sumasaglit ako doon sa iskwelahan.
03:55.7
Ang layo nito mula sa bahay namin
03:59.9
ay mga nasa sampung dipa.
04:03.5
Walang upos ng sigarilyo doon.
04:06.9
Wala ding mga bakas na may tumatapak sa mga damo.
04:11.6
Nahihiwagaan ako.
04:14.1
Nakapagtatakang walang palatandaan.
04:18.2
gabi-gabi ko namang nakikita.
04:21.6
Nung hindi na talaga ako mapanatag,
04:24.7
naiisip kong lapis-lapis.
04:25.7
Pagkakitaan ko na yun.
04:29.4
Kami lamang ng kapatid ko ang nasa bahay.
04:32.8
Ang mga magulang namin ay may dinaluhang seminar.
04:37.0
Isang beses sa isang buwan kumangyari.
04:40.1
Dalawang araw na wala ang mga yun.
04:43.6
Ang nag-aasikaso sa amin noon ng kuya
04:45.8
ay ang kapatid ng nanay,
04:50.0
Pero umuwi naman ito kapag gabi na.
04:54.4
Tinanaw ko noon ang baba.
04:55.7
Hindi ko nakita doon ang tao.
05:00.3
Medyo nagtaka ako noon gawa ng
05:01.9
sumaktong plano ko pang lapitan yun.
05:07.9
humiga ako at hindi na malayang nakatulog na lang.
05:13.1
Hanggang sa nagising ako madaling araw,
05:19.3
Itong kapilyuhan ko ay doon ako sa bintana umihi.
05:25.7
nakita ko yung tao na
05:28.1
nakatayo at nasa kaparehang posisyon ito.
05:33.1
Kung kaya noon ay imbis na sa bintana ako umihi,
05:37.1
napili ko na lamang sa baba.
05:39.9
Para na rin masipat ko yung taong yun.
05:44.1
Si Kuya Ben ay nasa mueble sa sala.
05:47.7
Tulog na tulog yun.
05:50.9
Doon ako sa kusina dumaan.
05:54.1
Nang makarating ako sa kusina,
05:55.7
sa kanto ng bahay.
06:00.1
Naroroon pa rin siya pero
06:01.4
sa puntong yun ay napatitig ako maigi.
06:07.3
Gawa ng matangkad at may kalakihan pala ito.
06:11.8
Natatansya ko kasi ang puno noon.
06:15.1
Isang malaking duhat yun.
06:18.3
Malaking mama ang nakikita ko.
06:21.7
Hindi naman ako natatakot.
06:23.7
Mas lamang ang kagustuhan ko.
06:25.7
Kung makita kung sino ba talaga ito.
06:30.1
Habang nakatitig ay unti-unti kong inihahakbang ang mga pa ako.
06:36.1
Hanggang sa nasa tatlong dipan na lamang ata yun.
06:40.5
Tapos ay pumuslit na ako sa gilid at doon umihi.
06:48.5
habang nakatitig ako sa taong yun,
06:52.4
unti-unti kong nakikita
06:54.6
o unti-unti kong nakikita.
06:55.7
Kunti-unting lumiliwanag sa paningin ko
07:03.0
Nakahubot-hubad lamang ito.
07:09.2
Kinilabutan na lamang ako bigla noon.
07:14.9
hindi ko napansin na hindi ko pa pala na ilalabas na maayos ang tanda ata ko noon.
07:22.5
Tumulo na lamang ang ihi ko sa paa hanggang binte.
07:26.5
Dahilan para mabasa ang padyama ko.
07:31.2
Nakakatakot yung itsura niya.
07:36.2
Katunayan ay hanggang tiyan niya lamang ako sa tindig niya.
07:45.5
Parang muka ng kambing.
07:48.3
May bigote ito at yung noo niya ay napakahaba noon.
07:53.5
May nakausli na dalawang sungay.
07:55.7
Unang naisip ko nga noon ay isa yung demonyo.
08:01.8
Mapula ang kanyang mga mata.
08:04.5
Matulis ang ipin.
08:07.1
Nakatingin lamang ito sa kalsada
08:09.2
at binabali-bali ang kanyang leeg.
08:14.5
Para akong sinimento noon.
08:17.4
Hindi ako nakagalawa.
08:20.1
Kung naisin ko mang gumalawa,
08:22.7
natatakot naman ako.
08:25.4
baka kasi bigla na lamang may kung anong gawin yun.
08:30.5
Basta nakatitig lamang ako sa kanya.
08:34.0
Ilang saglit lang ay umiti ito.
08:37.4
Kitang kita ko ang pag-inat ng pisingin niya.
08:41.7
Na siya namang mas nagpalitaw pa
08:43.7
na mga ngipin itong matulis.
08:47.8
Narinig ko pa yung tila humilik
08:49.8
at habang nakangiti.
08:53.5
Unti-unting lumalakay.
08:55.4
Lumingon sa akin yun.
08:58.5
Palaki ng palaki ang pangiti niya.
09:03.9
maliban doon sa bibig,
09:06.2
parang nakasimangot ang mukha nito.
09:11.7
Mahimahi matay ako noon sa sobrang takot.
09:15.4
Doon pa lang ako gumalaw.
09:18.3
Umatras ako habang nakatitig pa rin sa nilalang na ito.
09:23.2
Hanggang sa makarating ako banda sa may likod,
09:25.4
at doon na ako kumaripas ng takbo.
09:29.8
Nagkukumahog akong paakit ng bahay.
09:33.6
Nagtalok mong ako ng kumot noon.
09:36.7
Wala na akong pake kahit basa ang padyama ko.
09:41.3
Hanggang sa naisip kong sumilip sa bintana.
09:46.1
Nakikita ko pa siya noon.
09:48.9
Sa pagkakataong yun ay nakatoon na ang atensyon niya sa akin.
09:54.5
Bumubuga pa yung pangit.
09:55.3
Bumubuga pa yung pangit.
09:55.3
Bumubuga pa yun ng usok.
09:58.1
Walang ano-ano ay bigla na lamang itong naglakad.
10:02.5
Habang naglalakad ay unti-unting naglaho.
10:07.9
Alam niyo ba kung saan patungo yun?
10:11.0
Sa mismong bahay namin.
10:13.9
Na para bang matapos pakapanigarilyo,
10:21.5
Takot na takot ako noon.
10:24.3
Sinipat ko yung baba.
10:25.3
Nagtungo ako sa pasilyo.
10:30.0
Ito yung pasilyo ng dalawang silid sa may taas.
10:34.1
Makikita kasi dito ang buong sala.
10:38.6
Doon ay muli ko itong nakita.
10:42.2
Dumaan ito at doon patungo sa silid ng lolo at lola namin.
10:49.0
Lumang panahon na yun ay patay na sina lolo at lola.
10:51.8
Pero nung nabubuhay pa sila,
10:55.2
ay pinagawan sila ng sariling silid sa baba noon.
10:58.8
Katabi lamang ito ng silid nila nanay at tatay.
11:02.8
Ang silid naman sa itaas ay silid namin ito ng kapatid kong si Ben.
11:07.5
At pumapabor ang silid ko sa may kalsada.
11:14.0
Doon ito naglaho.
11:16.5
Sa mismong tapat ng silid nila lolo at lola.
11:20.9
Na sa mga panahon yun,
11:28.5
kagad kong sinabi kay kuya ang nasilayan ko.
11:32.5
Nakikita ko naman sa kanyang naniniwala ito.
11:36.1
Pero kinilabutan siya nang sabihin ko ang totoong itsura.
11:43.7
diyan siya pumunta.
11:45.6
Hindi ko alam kung paano siya nakapasok eh.
11:48.9
Basta nawala po siya diyan.
11:51.8
Kapag sinabi naman natin kila tatay,
11:53.8
hindi naman maniniwala ang mga yun eh.
11:58.6
Sigurado ka ba, Django?
12:01.0
Hindi kaya demonyo yun na nakatira sa bahay natin?
12:07.0
Ang sabi ko naman ay naiisip ko rin yun.
12:12.0
Hindi na namin sinabi ito sa aming mga magulang.
12:15.6
Kami lang ni kuya noon ang nakakaalam.
12:19.4
Magmula noon ay hindi na natulog pa sa sala si kuya.
12:23.8
Paging sa sarili niyang silid ay hindi na rin.
12:27.3
Nagal sa baluta nito at doon nakasiksik sa akin noon.
12:32.7
Maski pa walang ginagawang masama ang nilalang na yun sa pagkaakala namin pero
12:37.4
nakakatakot talaga.
12:41.3
Takot na takot kaming magkapatid noon.
12:45.2
Ang kinaganda lang ay may kasama na ako doon sa kwarto.
12:49.8
Mula ng araw na yun,
12:52.6
hindi na nagpapakita.
12:53.8
Pagkakata pa ang nilalang.
12:58.1
Hindi ko na talaga siya nakita noon.
13:01.2
Dalawa na nga kami ni kuya pero hindi ko pa rin nasilayan sa may baba.
13:07.5
Medyo lumuwag-luwag ang loob ko.
13:10.4
Naging wala na lamang sa akin at kumupas ang takot ko noon.
13:14.9
Ang buong akala ko,
13:17.3
tuluyan nang nawala ang nilalang na yun.
13:26.3
habang nasa mahimbing na pagtulog kami ni Kuya Ben,
13:33.3
Nakarinig kasi ako noon ang kakaibang tinig.
13:38.6
Bulong na pabigla-bigla.
13:41.6
Tapos ay bigla na lamang din itong nawala.
13:46.6
Bumangon ako noon.
13:51.5
nakita ko ang kapatid kong nakatayo.
13:54.6
Nasa harapan ko siya mismo.
13:57.7
Dilat na dilat ang mga mata.
14:00.8
Pero sa bintana nakatingin noon.
14:05.4
Akala ko'y wala lamang ito.
14:08.2
Na may sinisipat lamang siya kaso
14:10.2
nang tanumin ko ito ay hindi naman ito nagsasalita noon.
14:17.3
Bigla na lamang itong umiti.
14:20.9
Tapos yung mga mata niya sarset.
14:23.8
Unti-unting tumingin sa akin.
14:28.0
Sumimangot ang mukha niya.
14:30.9
Lumapit sa akin sabay-sabing,
14:41.6
Napaatras ako sa sinabi ni Kuya.
14:45.0
Natakot ako sa boses niyon.
14:48.5
Hanggang sa nabaling ang tingin ko sa ibaba ng higaan.
14:53.8
Nanlaki ang mga mata ko, sarset.
14:57.2
Paano ba naman kasi?
15:00.6
Nakita ko din doon si Kuya.
15:04.7
Nakatagili dito at natutulog noon.
15:09.7
Sino yung isa pang Kuya Ben na nasa harapan ko noon?
15:15.0
Naroroon pa rin ito.
15:17.2
Pero sa pagkakataong yun ay unti-unting nagbago ang itsura niya.
15:23.8
Lumapad at naging kapustura na ito noong nila lang na nakikita ko sa may baba.
15:34.8
Napaiyak ako noon sa takot.
15:38.0
Sumigaw ako pero walang boses ang lumalabas sa bibig ko.
15:42.8
Bigla na lamang nanigas ang katawan ko noong mga panahon na yon.
15:47.9
Parang may pumipigil sa katawan ko.
15:51.3
Ang naigagalaw ko lamang ay yung mga mata ko.
15:53.8
Ang naigagalaw ko na kung saan, kahit ano namang pikit ko,
15:59.1
hindi nawawala sa harapan ko yung nila lang na ito.
16:03.5
Hindi naman pwedeng guni-guni o palaginip na naging isang bangungot, diba?
16:10.0
Dahil naaamoy ko siya.
16:13.2
Amoy usok ito na para bang kasimbaho ng may putok na kilikili.
16:19.5
Yung sobrang panis na.
16:21.7
Ganon na ganon yung amoy niya.
16:23.8
Mantakin nyo, nakatagilid ako noon na parang aatras pero hindi akong inangawit.
16:34.0
Na para bang nakasandal lamang ako sa hangin.
16:38.3
Kung tutusin na wala na sana ako ng balansi, diba?
16:43.1
Ibig sabihin, may pumipigil talaga sa pagalaw ko noon.
16:49.9
Hindi ako makapagsalita.
16:52.9
Maging ang pagalaw ko, may pumipigil talaga sa pagalaw ko noon.
16:53.8
Ang pagalaw ng bibig ay nagmistulang statwa.
16:57.7
Hanggang sa pumatong yung nila lang na yun.
17:01.2
Tapos ay gumapang ito patungo sa akin.
17:05.7
Sasabog na ang dibdib ko noon sa kaba.
17:09.4
Yung mukha niya, mas naging detalyado ito.
17:14.6
Yung pulang mga mata, may pintik itong dilaw.
17:19.8
At ang dilaw na yun ay nakatirik sa akin.
17:23.8
Muli itong nagsalita.
17:27.7
Kaparehang kataga pa rin katulad ng kanina.
17:31.9
Kamusta umano ako?
17:34.1
Habang nakangiti siya.
17:37.2
Para bang matagal na kaming magkakilala.
17:40.7
Kinakamusta niya ako ng paulit-ulit.
17:44.8
Paano naman ako makakasagot kung hindi ako makakapagsalita, diba?
17:49.4
Kung kanina'y naibubuka ako pang bibig ko,
17:52.0
pero walang boses na lumalabas.
17:56.3
Nung mga panahon na yun ay hindi ko na talaga maigalawang pang ako.
18:02.9
Inilapit niya nang inilapit ang mukha niya sa akin.
18:07.1
Nasagi pa ng ilong ko ang kanyang bigote.
18:11.3
Sobrang baho ng bibig niya.
18:15.5
Maya-maya pa ay bigla na lamang itong naglaho.
18:19.2
Pero si kuya noon,
18:20.5
bigla naman itong nagpupumiglas.
18:25.6
Natutulog yun pero nakikita kong kinakampay-kampay nito ang mga paa at kamay.
18:32.5
Sumigaw ito at humihingi ng tulong sa akin.
18:36.8
Ako naman noon ay hindi pa nakakabalik sa wisyo.
18:40.6
Hanggang sa natumba ako sa mahigaan.
18:44.4
Nakakagalaw na ang katawan ko noon.
18:47.2
Mabilis kong ginising si kuya.
18:49.0
Pag kagising nito ay sinalubong ang mukha ko ng malakas na sapak.
18:55.9
Napatras ako noon.
18:57.9
Tapos sinabi ko sa kanya kung bakit siya nanapak.
19:01.5
Hanggang sa kumunot ang mukha niya.
19:04.3
Tinitigan niya akong maigi noon.
19:07.8
Django? Ikaw ba yan?
19:12.5
Umuwa ko pero masakit yung mukha ko noon.
19:17.2
Nangingi naman ang tawad si kuya.
19:18.8
Tapos sinabi niyang binabangungo tumano siya.
19:23.3
May nakatungtong umanong napakalaking nilalang sa kanyang dibdib.
19:28.1
Maitim at mabalahibo.
19:30.8
Kamukha umanong noong ipinaliwanag ko sa kanya.
19:36.0
Hindi ko alam kung bakit hindi ako nagtaka o nagulat.
19:40.3
Paano ako magugulat eh?
19:42.6
Mas masaklap yung naranasan ko.
19:46.0
Sinabi ko naman sa kanya ang naranasan ko noon.
19:49.6
Mabuti kamot panaginip lamang yung kanya.
19:53.4
Yung akin ay parang totoo talaga.
19:57.4
Nag-usap kami noon ng kuya.
20:00.2
Partikular sa kung bakit naging ganon at naging ganito.
20:04.0
Hindi kaya ginagambala kami ng nilalang na yon.
20:08.7
Pero sa kabila ng naranasan namin ay hindi pa rin namin ito ikinuwento sa mga magulang namin.
20:17.3
Hindi na kami noon nagpapalagay.
20:18.8
May napatay ng ilaw ng kuya ko.
20:21.3
Dati, mula lang sa poste sa labas ang tanglaw kapag natutulog ka ko.
20:27.1
Pero ngayon, bukas ang ilaw maging sasala noon.
20:31.1
Nagalit pa nga noon si tatay dahil pagising niya ng madaling araw, bukas ang ilaw na parang Pasko umano.
20:39.5
Medyo aksaya daw sa kuryente yon.
20:42.8
Siyempre hindi kami umaamin ng kuya.
20:45.4
Nagtutulakan lang.
20:48.8
Hindi yan naging daylan para hindi namin ipagpatuloy ang pagpapailaw sa gabi.
20:54.6
Inaantay lamang namin makatulog sila nanay at tatay.
20:58.7
Kung mamatay man ang ilaw, pinapatay na ito ng tatay namin.
21:03.9
Pero at least madaling araw na, hindi yung sakabaan ng gabi.
21:10.6
Hanggang sa isang araw, nagtataka ako noon kay kuya.
21:16.8
Para bang nagbago ito?
21:18.8
Papano ba naman kasi ay hindi na ito natatakot noon?
21:24.5
Bigla na lamang itong bumalik sa kanyang silid.
21:28.5
Tinanong ko pa nga kung bakit pero ang sabi niya, wala na daw nagpapakita.
21:35.1
Pero ako sir Seth, gabi-gabi akong nakakaramdam ng kakaiba noon eh.
21:41.6
Pero sabi naman ni kuya, wala na daw yon.
21:45.9
Dagdag pa niya, hayaan na lamang din.
21:48.8
Siyempre sa akin hindi pwede yon eh.
21:53.6
Kung siya, hindi natatakot pero, papano naman ako diba?
21:59.7
Gusto ko noon sa silid niya matulog.
22:02.6
Ako na naman na mag-alsabalutan.
22:05.5
Pero ayaw ni kuya.
22:07.9
Masanay na lamang umanuo ko noon.
22:12.8
Kasabay ng paglipat ni kuya o pagbalik sa kwarto niya,
22:17.4
meron pa akong napansin.
22:18.8
Pumupunta ito doon sa silid ng lolo at lola namin.
22:25.4
Ako noon ay binaliwala ko lamang ito.
22:28.2
Gawa ng iniisip kung hindi na siya takot.
22:32.2
Hanggang sa nalaman ko na may motibo pala kung bakit siya pumupuslit doon.
22:39.6
Nakita ko si kuya.
22:41.7
Kakatapos lamang naming maghapuna noon.
22:45.0
Kinatoko ang pintuan sa silid niya pero,
22:47.0
kusa itong nagbukas at wala siya sa loob.
22:52.9
Pagbaba ko ng bahay,
22:55.7
nakita ko yung pintuan sa silid ng lolo at lola.
23:02.1
Konting siwang lamang yun.
23:05.1
Tapos ay may nakikita akong maliit na liwanag
23:07.9
na parabang galing yun sa siga ng kandila.
23:12.9
Sumilip ako at doon nakita ko ang kuya.
23:16.8
Nakita ko yung pintuan sa silid ng lolo at lola.
23:17.0
Nakatayo ito habang may hawak na kandila.
23:20.8
Tapos yung kaharap niya.
23:23.4
Ito yung nilalang na nagpapakita sa akin.
23:28.7
Gulat na gulat ako noon.
23:32.1
Kinakausap ito ni kuya.
23:35.3
Naririnig ko ang pinag-uusapan nilang dalawa.
23:39.8
Na parabang matagal na silang magkakilala.
23:44.9
Tapos walang ano-ano.
23:47.5
Bigla na lamang itong nawala.
23:51.3
Ilang sandali pa matapos mangyari yun.
23:55.0
Gumapang si kuya Ben sa ilalim ng higaan.
23:59.5
Tinulak niya ang kaho na lagay ng mga herimenta.
24:04.2
Yung mga pangkarpentero.
24:07.3
May iba pa bukod doon.
24:09.9
May isang palayok.
24:11.9
Tapos may kinuha si kuya sa loob ng palayok na ito.
24:21.6
Kulay ginto ang mga ito.
24:24.3
Meron din akong nakitang mga alahas noon.
24:29.2
Natiti akong mga alahas yun nila lolo at lola.
24:35.5
Akala ko yun lang.
24:38.5
Pero may nakita akong libro at ilang mga itim na bagay
24:41.9
na parang maliliit na santo.
24:44.5
May ilusaw din na kandila.
24:51.0
Isang kulay pula at isang kulay itim.
24:55.8
Tinirik yun ni kuya sa gilid ng higaan at sinindihan.
25:01.7
Tapos yung maliliit na ribulto,
25:04.5
nilapag niya ng maayos sa may papag.
25:08.6
Pinatayo niya isa-isa yun.
25:17.3
sinlaki lamang ng mga novel books dati.
25:21.2
Yung mga pocketbook.
25:26.5
At habang nangyayari yun,
25:29.6
kitang kita ng dalawang mata ko
25:31.8
kung papanong magpatay sindi ang kandila.
25:37.9
Yun bang lumiliit yung apoy.
25:43.1
liliwanag na lamang biglang.
25:47.6
Muling lumabas yung nilalang
25:49.4
galing mismo sa ilalim ng katre.
25:54.4
Pero hindi na ito malaki.
25:58.2
Kasing laki na lamang yun ng
25:59.6
siguro kasing laki ni kuya.
26:03.9
Basta kapareha talaga ng postura noon.
26:10.0
Parang si kuya din.
26:12.6
Ang pinagkaiba lang ay parang
26:14.2
nanlilimay dito sa langis.
26:17.2
At mas detalyado yun.
26:20.4
Yun parang bang hindi kaluluwa tingnan.
26:24.2
Tunay na tunay talaga.
26:27.4
Nakada pa ito at unti-unting tumatayo.
26:31.8
Ilang saglit pa ay lumo dito sa harapan ni kuya
26:34.6
na para bang sinasamba si kuya.
26:40.1
Ewan ko lang kung yung malaki at singlaki ni kuya.
26:45.8
Magkahawig sila talaga.
26:48.7
Kagad na pumasok sa isip ko noon na kaya pala hindi na natatakot ang kapatid ko.
26:54.3
Dahil para bang kaibigan niya na yun.
26:57.9
Ang ipinagtataka ko lang ay kung paano nangyari ito.
27:03.9
Bigla-bigla na lang kasi yun.
27:06.8
Hindi ko na siguro na malaya noon na habang nakasilip ako.
27:09.8
Naitutulak ko na pala ang pintuan.
27:15.1
Hanggang sa nawalan ako ng balanse.
27:19.2
Nakapasok ako sa loob ng kwarto.
27:22.8
Kamuntikan pa akong masubsob noon.
27:27.1
Si kuya, tinitigan lamang ako noon.
27:32.6
Maging yung nilalanga ay nakatitig din sakin.
27:37.3
Yung mga muka nila ay walang emosyon.
27:39.8
Napakakalmado lamang nila.
27:43.2
Pero nang makita ko ng maigi ang mga mata ni kuya,
27:50.2
Pula na ito na kasing kulay ng dugo.
27:54.2
Kitang kita ko pa ang mga ugat noon.
27:58.2
Napakalapit ko talaga sa kanya.
28:01.2
Kapag lumabas ka, isaram mo ang pintuan.
28:07.2
Alam kong kasama ako.
28:09.2
Alam kong kanina ka pa dyan.
28:11.2
Hinahayaan lang kita.
28:13.2
Gusto kong malaman mong lahat.
28:16.2
Sambit ni kuya noon.
28:19.2
Napaangat ang balikat ko noon at napasimangot ang muka.
28:28.2
Umatras ako dahil nga walang humpay sa pagtitig silang dalawa.
28:34.2
Mga demonyong nakikita ko sa tingin ko noon.
28:37.2
Ultimong si kuya.
28:38.7
Parang demonyon na rin ito.
28:41.7
Parang sinasapian.
28:44.7
Hindi ganoon si kuya makitungo sakin.
28:51.7
Napaka inosente na mukha nito.
28:54.7
Pero sa mga sandaling iyon ay ibang iba siya.
28:58.7
Lalabas na sana ako pero ang sabi niya.
29:03.7
Manood muna umano ako sa gagawin niya.
29:06.7
Sa maniwala man kayo o sa hindi Sir Seth.
29:11.7
Yung pintuan ay kusang nagsara noon.
29:15.7
Gusto kong sumigaw kaso.
29:21.7
Nawala ang pula niyang mata.
29:24.7
Yung pagsasalita niya na karaniwang narinig ko ay muli na namang bumalik noon.
29:31.7
Huwag kang matakot.
29:37.7
Alam nila nanay at tatay na may nananahan dito sa atin.
29:41.7
Kabilin siya ng lola.
29:43.7
Kumbaga mga naiwang gamit ng lola.
29:47.7
Maging ang mga nakikita mo sa sahig.
29:50.7
Bungad sakin ni kuya.
29:53.7
Mabilis akong napatanong noon kung ano na ba ang ibig sabihin ito.
29:58.7
Malabo pa kasi sakin noong mga panahon na iyon.
30:02.7
Hanggang sa sinabi ni kuya.
30:04.7
Manggagaway umano si lola.
30:08.7
At ang nakikita ko mano ay alaga niya na matagal nang nag-aantay
30:13.7
ng susunod na magiging amo nito.
30:16.7
Matagal nang nag-aantay kung sino ang susunod na manggagaway.
30:22.7
Lilinawin ko lang po, Sir Seth.
30:25.7
Lahat ay base lamang po sa kung anong mga nakita at narinig ko ng harap-harapan.
30:32.7
Pero hindi din ako sigurado kung akma ba lahat gawa nang matagal na kasi iyon.
30:40.7
Pwedeng magkamali pa rin ako dito pero ayun nga.
30:45.7
Sa abot ng makakaya ko, ikikwento ko iyon.
30:51.7
Sa pagpapatuloy ng kuya Ben, isang uri umano ng mambabarang o mangkukulam ang manggagaway.
30:59.7
Pero nasa antas umano ito na may pinakamalalim na karunungan.
31:04.7
Na maski umano demonyo ay kayang diktahan.
31:09.7
Matapos magsalita ni kuya, lumingon ito sa nilalang.
31:14.7
Tapos yung nilalang naman na iyon ay umuko.
31:17.7
Kitang kita ko na mataas ang respeto niya sa kuya.
31:22.7
Dito ko na natanong kung ano ang nangyari.
31:26.7
At ito ang sagot ng kuya ko.
31:29.7
Nagpakita sa akin ng lola sa panaginip.
31:32.7
Nasa tabi niya yung nilalang na nagpapakita sa atin.
31:36.7
Doon ko nalaman ang lahat.
31:38.7
Sinabi sa akin ni lola iyon.
31:41.7
Sinabi niya rin na walang dapat katakutan.
31:44.7
Dahil yung nilalang na nagpapakita, pagmamayari umano ng pamilya natin ito.
31:52.7
Basta na walang takot ko nun at napunta ako dito.
31:56.7
Dagdag pa ni kuya Ben.
31:59.7
Pagkabukas niya umano ng pintuan.
32:02.7
Napakagaan umano ng pakiramdam niya.
32:05.7
Bumungad umano kaagad sa kanya ang malaking nilalang.
32:10.7
Tapos ay umuko ito.
32:12.7
Ginawa pa siyang bagong amo.
32:15.7
Ilang saglit lang noon, tinuro ng nilalang na iyon ang aparador.
32:22.7
Binuksan naman ito ni kuya.
32:25.7
At doon niya nakita ang palayok.
32:28.7
May sulat din na nakalagay.
32:31.7
Sulat kamay ito ni lola at kasama sa nabanggit ang pangalan ko.
32:37.7
Napatanong ako sa kanya kung bakit kasama ang pangalan ko sa sulat.
32:42.7
Nagulat ako sa sinabi niya sa akin.
32:48.7
Ako daw ang dapat na susunod.
32:51.7
Pero ang pinili umano ng nilalang.
32:56.7
Nagtaka ako noon.
32:59.7
Mabuti na lang at hindi pala ako'y napili.
33:04.7
Susmaryosep talaga.
33:05.7
Hindi ko kakayanin ang nilalang.
33:08.7
Ayon pa kay kuya.
33:11.7
Ang malaki at nasa gilid niya noon.
33:16.7
Ilusyon lamang umano yung isa pero ang totoong itsura nito ay ang nasa gilid niya.
33:23.7
Habang nagsasabi niya.
33:25.7
Habang nagsasalita si kuya.
33:27.7
Para bang gustong sumabat ng nilalang.
33:30.7
Tumitingala kasi ito at kumikibot-kibot ang bibig niya.
33:34.7
Hindi ko lubos mapagtanto na may anino pala kami ng kampo ng dilim.
33:41.7
Ang kinaibahan lang.
33:44.7
Pastor kasi yung tatay ko eh.
33:46.7
Maliban sa pinagkakaabalang negosyo.
33:49.7
Pinagsisilbihan niyang Panginoon.
33:52.7
At yung nanay ko naman katuwang niya.
33:54.7
Nasabi ko naman siguro na umaalis sila kapag may seminar diba?
33:59.7
Napapaisip ako noon.
34:03.7
Baka ginagawa yung nila tatay para linisin ang sariling kaliluwa.
34:08.7
Walang bukang bibig ito sa katotohanan.
34:12.7
Bagay na masasabi kong tinalikuran na nila ang kultura ng lola ko.
34:17.7
Bukod pa sa mga naglalaro sa isip ko noon ay naroon din ang hinala na baka,
34:23.7
hindi tinanggap ng tatay ko ang kabilin o mga naiwang gamit na yon.
34:28.7
Kaya pumili ng isa sa amin ni Kuya Ben.
34:32.7
Hindi ko alam noon kung matutuwa ba sila nanay at tatay.
34:36.7
Lalo na kapag nalaman nila na napa sa kamay ng kuya ko ang abilidad ng lola.
34:42.7
Hindi nalingid sa kalaman ko ang kulam-kulam na yan.
34:46.7
Malalaman ko talaga mga kababalagan gawa ng pastor nga si tatay.
34:51.7
Kaya napapaisip ako noon kung tama lang ba ang ginagawa ng kuya.
34:57.7
Hindi ko din napigilan eh.
35:00.7
Para bang namanipula si Kuya Ben?
35:03.7
Sinong matinong tao ang sasalu sa ganun diba?
35:07.7
Sa kabila ng lahat, maayos namang makitungo si Kuya.
35:13.7
Sinabi ba nito na bagamat umanon na pa sa kamay niya ang gamit ng lola, ay hindi niya naman ito gagamitin niya.
35:20.7
Hindi ako naniniwala doon.
35:25.7
Bubulong sa kanya yung kadiliman.
35:28.7
Kaya natitiyak akong gagawa siya ng hindi karapat-dapat.
35:32.7
Doon sa puntong yun Sir Seth, nagkamali ako.
35:39.7
Tama nga si Kuya at hindi nga niya ginamit ito sa hindi maganda.
35:44.7
Normal na normal lang ito na parang wala lang.
35:48.7
Siguro'y nanibago lamang ako nung una sa kanya pero nang malaman ko lahat, naging sanay na rin ako noon.
35:56.7
Naniniwala din ako noon na kami talaga ng Kuya ang pinagpipilian dahil sa amin lang din nagpapakita ang nila lang.
36:05.7
Hindi ito nakikita ng iba.
36:09.7
Hanggang sa isang araw Sir Seth, isinama ni Kuya itong alaga niya nung napag-utusan kami sa San Fernando.
36:18.7
Pinapunta kami ng tatay sa bahay ng isa niya pang kapatid para imbitahan ito sa isang okasyon.
36:26.7
Kung hindi ako nagkakamali noon, reunion yun.
36:31.7
Maraming tao doon sa San Fernando kasi nga nasa sentro talaga nakatira ang kapatid ng tatay ko.
36:38.7
Nakabuntot lamang noon ang nila lang. Parang wala lang. Lumilinga-linga ito na wari ba'y naaaliw noon.
36:47.7
Hanggang sa kalaunan, nagkaroon na ng mga kakilalang tao si Kuya na hindi ko pa nakita ni minsan.
36:56.7
Maliban na lamang ng mga sandaling iyon.
36:59.7
Iyon bang matatanda tapos kakaiba magsalita?
37:05.7
Doon ko nalaman na mga kapwa may karunungan daw iyon.
37:10.7
Ipinaliwanag sa akin ng Kuya na nag-aaral na daw siya noon ng mga orasyon.
37:15.7
Ipinaliwanag sa akin ng Kuya na nag-aaral na daw siya noon ng mga orasyon.
37:16.7
At ang mga nakikita kong hindi kilalang tao, mga guru niya o ano iyon.
37:23.7
Doon ko na iintindihan ng lahat, pero natitiak kong ang itinuturo ng mga ito, galing sa masama.
37:34.7
Isang hapon, may dumating na isang matandang babae.
37:40.7
Nagulat pa noon si nanay at tatay.
37:44.7
Kasi nga, ang sadya nito, si Kuya.
37:49.7
Magsasalita sana yung matanda kaso bumungad ka agad si Kuya noon.
37:55.7
Ipinaliwanag nito na lola o mano ng kaibigan niya, na may itatanong lang.
38:01.7
Kaya iyon, hinayaan na lamang nila nanay at tatay iyon.
38:06.7
Pero hindi ako mapanatag noon.
38:09.7
Nakiusyoso talaga ako.
38:11.7
Hindi naman ako sinisita ni Kuya.
38:14.7
Sabi ng matanda, doon na lang daw sa bahay niya.
38:19.7
Sumagot naman naman si Kuya noon na walang problema.
38:23.7
Para na rin kahit papano ay malaya silang dalawa.
38:27.7
Hindi din daw kasi pwede sa amin gawa ng wala o manong katawan ng tao noon.
38:35.7
Nagulat ako noon, na paghinalaan ko pa si Kuya na pumapatol sa matanda.
38:42.7
Dali-dali ko siyang hinila tapos sinita ko siya pero...
38:49.7
Tumahimik ka nga dyan.
38:51.7
Nakakakilabot naman yung mga pinagsasasabi mo.
38:54.7
Gusto mong sumama?
38:56.7
Para makita mo na rin.
39:00.7
Mungkahi ni Kuya noon.
39:02.7
Hindi ako nagsalita noon pero sumama ako.
39:06.7
Medyo may kalayuan gawa ng nasa labango ng bahay.
39:11.7
Sumakay kami ng jeep noon.
39:14.7
Nang makarating kami sa tahanan ng matandang to.
39:17.7
Doon ko nakitang may mga kasama pala yon.
39:21.7
May mga apo at mga idalaga pang sing-edad ni Kuya.
39:25.7
Lahat ng tao sa bahay, mabilis na naglaho sa isang hudyat lamang ng matandang babae.
39:33.7
Nagsipasok ang mga ito sa silid.
39:39.7
Ano kaya ang gagawin nila?
39:42.7
Huwi ka po sa sarili ko noon.
39:45.7
Ang matanda ay itago na lamang natin sa pangalang Manang Emang.
39:50.7
Malaki ang bahay.
39:52.7
Halatang may kayang pamilya.
39:55.7
Lumabas kami noon.
39:57.7
Nakabuntot lamang ako sa kanila.
40:00.7
Kinakabahan ako noon.
40:02.7
Kaba sa pananabik.
40:04.7
Malaking espasyo sa may likuran.
40:07.7
Mapuno doon at ang sangsang ng amoy na para bang amoy medisina.
40:14.7
Hanggang sa nakarating kami sa isang banda.
40:18.7
Madilim doon at nagsinde ang matanda ng kandila.
40:22.7
Nagulat ako nang magkaroon bigla ng liwanag.
40:27.7
May nakalatag na yero sa lupa.
40:30.7
Tapos ang nakalagay dito.
40:35.7
May bulak pa sa ilong ito.
40:38.7
Tapos ay tuyot na tuyot na.
40:41.7
Doon nang gagaling ang amoy ng medisina.
40:46.7
Napaatras ako noon.
40:48.7
Sabi ko pa kay kuya,
40:50.7
Ano tong pinasok namin?
40:53.7
Pero hindi naman siya kumikibo.
40:56.7
Nakikita kong tensyonado ang kanyang muka.
41:00.7
Ilang saglit lang ay sinabi ng matanda na,
41:03.7
Pwede ka na magsimula.
41:05.7
Sasabihin ko na lamang kung gumagana ng isinasagawa mong kulam.
41:13.7
Nagulat ako noon.
41:17.7
Si kuya nagsasagawa ng kulam.
41:24.7
Yung takot ko ay napalitan ng pagkagalit.
41:27.7
Binulungan ko si kuya na isusumbong ko siya sa mga magulang namin.
41:31.7
Pinasok niya na pala ang panghahamak ng tao noon.
41:36.7
Nagsasalita ka nang tapos eh.
41:39.7
Hindi porkit kulam ang isinasagawa, masama na.
41:43.7
Siyempre hindi ko gagawin sa inosente yun.
41:46.7
Nakakatuwa pala itong kapatid mo.
41:51.7
Hay dong, makinig ka.
41:53.7
Ang kukulamin niya makasalanan.
41:57.7
Maging ako'y pumipili din ang tao at,
41:59.7
tama lang ang nilapitan ng kapatid mo.
42:02.7
Ako saan ang gagawa pero nagpapaturo kasi siya sa akin.
42:06.7
Naku, itong si Ben, pagdating ng araw,
42:09.7
magiging malakas pa sa akin ito.
42:12.7
Wika nang matanda noon.
42:15.7
Hindi na lamang ako nagsalita noon.
42:19.7
Inabot na ng patalim si kuya.
42:22.7
Tapos tumanguwa matanda.
42:24.7
Akala ko kung anong gagawin sa patalim.
42:28.7
Hanggang sa bigla na lamang inalis ni kuya ang damit.
42:33.7
Tapos ay hiniwa ang dibdib ng bangkay na iyon.
42:37.7
Tumunog pa ang mga buto nito nang binatin ni kuya ito para magbukas.
42:44.7
Tapos ay kinalikot niya gamit ng kutsilyo ang kung ano sa loob ng dibdib noon.
42:51.7
Umalingasaw pa nga noon ang bantot.
42:55.7
Hindi ko alam kung saan nakuha ang bangkay.
42:57.7
Siguro dinukot lamang sa simenteryo.
43:02.7
Hanggang sa iyong lalamunan ay hiniwa pa ng kuya.
43:07.7
Napapaluwa na ako noon kasi nga, duwal ako ng duwal.
43:12.7
Hanggang sa hindi ko na kinaya iyon.
43:15.7
Umalis ako at minabuti kong antayin na lamang siya sa nabas ng bakuran.
43:22.7
Dalawang oras pagkatapos noon ay saka nagpakita si kuya.
43:26.7
Wala siyang ibang sinabi kung hindi umuwi na umano kami.
43:33.7
Tapos na umano ang pangungulang.
43:36.7
Hindi ko na tinanong pa kung anong klaseng kulam iyon.
43:40.7
Napakatahimik ni kuya.
43:43.7
Dala niya noon ang kakaibang amoy.
43:46.7
Naaasarman ako pero hindi na lamang ako kumibunon.
43:51.7
Walang ano-ano ay bigla na lamang sumulpot.
43:54.7
Itong alaga niya.
43:57.7
Lagi itong nakasunod pero hindi nagpapakita.
44:01.7
Nisi nang nisi yung nilalang na iyon.
44:04.7
Habang nakatitig sa akin na para bang natutuwa.
44:10.7
Bagamat natuto na si kuya.
44:13.7
Pero niminsa na hindi niya ginamit ang kaalaman niya sa masama.
44:18.7
Bagay na masasabi kong manggagaway nga pero hindi naman masama noon.
44:24.7
Alam niyo, nainggan niyo ako sa pagsiwalat ng kwentong ito.
44:31.7
Lalo na nang marinig ko ang kwento ni Roberto.
44:34.7
Ito talagang nagtulak kung bakit ako napasulat.
44:38.7
Dahil narinig ko rin ito sa isang channel ni Sir Seth.
44:41.7
Kaya nga masasabi kong totoo gawa ng nakakarelate ang kwento ko noon.
44:47.7
I mean, kwento namin ng kuya ko.
44:51.7
Si nanay at tatay nalaman din nila ang kwento ko noon.
44:53.7
Nalaman din nila ang lahat pero hindi nila nahadlangan ng kuya.
44:58.7
Tapos na kasi at napagsimula na si kuya noon.
45:03.7
Sang katutak na sermon ang inabot niya.
45:06.7
Hanggang sa hinayaan na lamang ito.
45:09.7
Walang naging kaibuan na para bang kaalitan si kuya sa loob ng bahay.
45:14.7
Walang wala lang naman yun kay kuya. Tanggap naman niya ito.
45:19.7
Si nanay at tatay ay doon na natutulog sa silid ni kuya.
45:22.7
Samantalang si kuya noon ay doon sa silid ni lalo at lola.
45:29.7
Mag isa ito sa baba.
45:32.7
Wala namang nagbago sa aming dalawa. Close kasi talaga kami ng kuya.
45:38.7
May bumibisita sa kanya pero hindi doon sa bahay kinakausap ng kuya.
45:43.7
Lumalabas sila at hindi na ako noon sumasama.
45:46.7
Malay ko ba, baka mamatay na naman ako sa takot noon.
45:50.7
Baka mas masahol pa makikita ko kesa sa huli kong nasilayan.
45:55.7
Doon nagsimula ang sakit ko.
46:00.7
Noong una, hindi pa malala. Hanggang sa hindi na talaga ako nakakatulog.
46:06.7
Hindi maalis-alis sa isip ko yung itsura ng nilalang na yun.
46:12.7
Oo, nasanay na ako nakasama ng kuya pero hindi ko ito kayang makita na mag isa lang.
46:23.7
Pero sa awa ng Panginoon, hanggang ngayon ay nasa maayos pa rin na pangangatawan.
46:29.7
Mula nang makapag-asawa si kuya, pumukod na ito.
46:34.7
Nagpasalamat pa nga ako noon kasi nga susunod ang nilalang sa kanya.
46:39.7
Kahit papano eh, matatahimik na rin ang aking kaluluwa.
46:46.7
Ang aking kaluluwa.
47:03.7
Maraming maraming salamat mga kagiliw. Mada ako naman tayo sa shoutout request.
47:07.7
Bali ngayon yung mga nagmessage na lang muna yung shoutout natin. Tapos yung members natin sa lunes na.
47:15.7
Masama yung pakiramdam natin. Nagka-allergy tayo.
47:21.7
So Monday na yung mga members natin ah. So mga nagmessage naman.
47:24.7
Sir, pa-shoutout po sa tropa ko na addict sayo. Si Iris, Biang, Heli at Haze.
47:28.7
Heli at Haze from Eris, Cunanan.
47:32.7
Good day po sirs. At ako po si Rod Esmeralda aka Choi.
47:36.7
Ipapabati ko po ang aking magiging asawa na si Rena Mae Kinikito.
47:40.7
Isang teacher at ang kanyang pinagbubuntis na si Baby Monch Monch.
47:44.7
Birthday po kasi ng aking maisis sa May 15.
47:47.7
Happy birthday love at Baby Monch Monch.
47:49.7
Keep safe always na rin sa pagpasok sa school para magturo.
47:52.7
Mahal na mahal ka kayo ni Papa Choi. Salamat po and more power po. God bless.
47:56.7
From Rodrigo Guerra Esmeralda. Thank you.
48:02.7
Sir, pa-shoutout magandang gabi. Subscriber mo po ako from Taiwan. Last 4 years ago pa.
48:06.7
Hanggang sa nalipat ako sa ibang company at nagulat ako kasi ikaw din pala yung pinapakinggan nila.
48:10.7
Napakarami mo na palang na yanggaw sa Taiwan.
48:13.7
Binabati ko nga pala si Ako, kot-kot nila.
48:16.7
Si Lolling na laging Night Shift na lagi din nakikinig sa iyo.
48:20.7
At sila Hazel, Jack Jack Bucnoy, Ineng Hazel Buntis, Evelyn Sapak at May May.
48:25.7
From kot-kot nila. Thank you.
48:27.7
Binabati ko rin ng advance birthday si Nacelle Cabuchan. Advance happy birthday.
48:33.7
Hello mga kagiliw. Maraming maraming salamat po.
48:36.7
Happy weekend po sa lahat.
